Luc uit ‘Expeditie Robinson’ gebonjourd: “Mijn strategie is mislukt”

(knikt) Ik wist dat ik hoogstwaarschijnlijk de zwarte stem zou pakken. Ja, mijn leeftijd speelde me toen wel parten. Zeker omdat ik tegenover twee spierbundels en een vederlichte dame stond. Robbe heeft een twaalftal minuten in dat rad gehangen. Geen idee hoe lang ik het volhield, maar alleszins een stuk korter dan Robbe.

Ja, waardoor Nele, Anton en ik moesten kiezen op wie we zouden stemmen. Op jezelf stemmen is verboden, dus staken we de koppen bij elkaar en spraken we een stemstrategie af. Maar dat liep niet helemaal volgens plan doordat Arnaude, de vierde hond in het spel, z’n twee stemmen op mij inzette. Einde verhaal, dus. Jammer, maar niks aan te doen. Ik neem Arnaude niks kwalijk, hoor. Het is en blijft een spel.

Maar natuurlijk. Ik was de oudste van de bende, zo ver in het programma geraken was super. En het verlangen naar iets lekkers om te eten en een warme douche, werd almaar groter. Vooral dat douchen dan. Deed me dat deugd, zeg. Al dat aangekoekte vuil en zand van m’n lichaam weken, duurde wel een tijdje. Mijn gedachten zijn bij de kuisploeg die nadien de badkamer moest kuisen. (lacht)

Content. Ik zou het iedereen aanraden. Dankzij het programma sta ik nu anders in het leven. Ik eet gezonder en denk twee keer na voor ik me een mening vorm over iemand. Ik heb op het eiland geleerd dat je heel snel een fout beeld van iemand krijgt. Lesley is daar een mooi voorbeeld van.

Misschien wel, ja. Toen de expeditie begon, had ik nog maar weinig woorden met Lesley gewisseld. Maar gaandeweg leerde ik haar beter kennen en ben ik er zeker van dat ik haar in mijn team zou opnemen. Lesley is vrij vroeg naar huis gestemd doordat heel wat van haar oud-kampgenoten een beeld van haar hebben opgehangen dat niet 100% strookt met de realiteit. En da’s spijtig. Mocht ik de tijd kunnen terugdraaien, ik zou waarschijnlijk niet op haar hebben gestemd.