De meest bizarre 24 uur in de Australische politiek: beschuldigingen van seksueel misbruik, vechtpartij en bloed op de deur

De Australiërs trekken in mei naar de stembus voor nieuwe parlementsverkiezingen, en in de aanloop daarnaartoe lopen de spanningen blijkbaar op. Vooral tussen de twee senatoren Brian Burston en Pauline Hanson. Beiden behoorden ooit tot de rechtspopulistische partij One Nation, die door Hanson wordt geleid, maar Burston stapte er vorig jaar uit en zetelt nu als onafhankelijke. 

De ruzie tussen de twee lijkt ondertussen nog niet echt bijgelegd, integendeel. Dinsdag beschuldigde Hanson in het parlement “een blanke, mannelijke senator” van “zware seksuele intimidatie”. Later bleek ze het over haar voormalige partijgenoot Burston te hebben. The Guardian kon een klacht inkijken waarin Burston beschuldigd wordt een vrouwelijke medewerker lastig gevallen te hebben. Hij zou haar gevraagd hebben seks met hem te hebben “om het weer goed te maken”. 

Burston ontkent de beschuldigingen ten stelligste, volgens zijn woordvoerster zou “een zeventigjarige nooit het woord 'fuck' gebruiken”. Ook zijn vrouw Ros verklaarde aan de pers: “Mijn man zegt nooit het woord 'fuck’.” Burston beschuldigde Hanson gisteren bovendien zelf van seksuele intimidatie en gaf als voorbeeld dat ze in 1998 “met haar vingers over mijn rug wreef” toen ze op een bijeenkomst naar het nationale volkslied luisterden.

De kwestie ontaardde gisterenavond toen Burston en zijn vrouw in een handgemeen betrokken raakten met James Ashby, een adviseur van Hanson. Op videobeelden die Ashby zelf maakte is te zien hoe Burston hem zegt hem met rust te laten en dat er wat over- en weer geduwd wordt. Volgens Burston werd hij door Ashby “in de val gelokt”. “Ik zei hem op te rotten, ik hield het echt niet meer.”

Vandaag verscheen Burston met een omzwachtelde hand in het parlement. Hij diende klacht in tegen Ashby, die voorlopig het parlement niet meer binnen mag. 

De zaak kreeg echter nog een staartje toen Ashby vanmorgen haar kantoor in het parlement wilde binnenwandelen, maar moest vaststellen dat de deur besmeurd was met bloed. Blijkbaar had Burston zo zijn kalmte verloren dat hij het bloed aan zijn hand dan maar gewoon aan de deur van zijn rivaal was gaan afvegen. “Hoewel ik mij het incident niet meer kan herinneren, ben ik nu tot de conclusie gekomen dat ik het was en daar wil ik mij graag voor verontschuldigen”, klonk de ietwat bizarre bekentenis in de Senaat vanmorgen. Aan opstappen denkt Burston niet. “Waarom zou ik? Ik kan het mij nauwelijks herinneren. Ik was in shock.” 

Terwijl de situatie in de Senaat danig uit de hand liep, ging het er in het Huis van Afgevaardigden heel wat rustiger aan toe. Te rustig zelfs. Parlementsleden van de minderheidsregering van premier Scott Morrison lieten het vragenuurtje aan de premier met opzet zo lang uitlopen dat hun collega’s nog nauwelijks hun ogen konden openhouden. 

Morrison zei trots te zijn op de recordlengte van 2,5 uur - normaal zijn de vragen en antwoorden voor de premier net zoals in het Britse parlement erg kort en duurt de zitting maar een uurtje - maar analisten zagen in het manoeuvre vooral een poging een stemming uit te stellen die de regering zou verliezen. Alle parlementsleden van de regeringspartijen kregen van de fractieleider een mail met als onderwerp “Verlaat het Huis niet!”. Uiteindelijk ging de stemming effectief niet door.

Gisteren verloor de regering al een stemming in het parlement, de eerste keer in bijna honderd jaar dat dat gebeurde.