Het boek werd geschreven in de stijl van een interview, waarin Cheffou een aantal vragen beantwoordt.

De man werd twee dagen na de aanslagen van 22 maart opgepakt, maar werd vier dagen later weer vrijgelaten, zonder voorwaarden. Uiteindelijk bleek Cheffou onschuldig te zijn en kon de politie later Mohamed Abrini identificeren als “de man met het hoedje”. Momenteel is hij officieel nog in staat van beschuldiging, in afwachting van het proces.

Hij vertelt in het boek over zijn ondervraging op het politiecommissariaat en hoe de beveiligingscamera in de verhoorkamer was bedekt met een papier. “Ze kwamen met zeven aan. Ze sloten de stroom naar de kamer af en zijn binnengekomen. Ik werd toen geslagen en mijn kleren werden gescheurd. Ik werd afgeranseld en zo ben ik twee uur in mijn eigen bloed blijven zitten”, vertelt hij.

Cheffou heeft het ook over hoe een politieagent een pistool tegen zijn hoofd richtte. Hij voegt er wel aan toe dat andere agenten onmiddellijk tussenbeide zijn gekomen. Zijn klacht bij het Comité P, het controleorgaan op de politie, werd geseponeerd.

Zijn “lijdensweg” is volgens het boek niet bij zijn vrijlating opgehouden, aangezien hij tot vijf keer werd vervolgd. De laatste aanhouding had betrekking op een bommelding in concertzaal Ancienne Belgique.

Nadine Rosa-Rosso, lid van het redactiecomité van uitgever Antidote, hielp bij het schrijven het boek. “Het feit dat je in de gedachten van mensen gelinkt wordt met iets dat verband houdt met terrorisme, isoleert deze mensen volledig en zet hen dagelijks onder een immense druk die we ons niet kunnen voorstellen”. Naast het boek van Fayçal Cheffou, hielp ze ook bij het schrijven van de boeken van twee moeders wiens kinderen naar Syrië zijn vertrokken.