Je suis Youssef Kobo

ie nog in de gelukkige illusie leefde dat wij in dit land nooit met twee maten en gewichten meten, mag daar nu stilaan wel mee ophouden. Er bestaan in dit land twee soorten burgers: Vlamingen met een diep in de Vlaamse klei gewortelde stamboom, die al talloze generaties voortspruiten uit Vlaamse, blanke voorouders, en Vlamingen met een migratieachtergrond, die voortspruiten uit ouders en grootouders die de voorbije vijftig jaar uit pakweg Marokko hier naartoe zijn gekomen om ons land de nodige economische groei te bezorgen.

Als u een burger bent van de eerste soort, dan mag u elke dag op beide katholieke of ex-katholieke knietjes uw zegeningen tellen, want dan wordt u in het maatschappelijk debat op een al met al redelijk normale manier beoordeeld en naar waarde geschat. U krijgt weleens tegenwind, u wordt weleens uitgescholden, maar u mag zeggen wat u wilt, uw loopbaan en uw leven hangen er niet van af.

Als u daarentegen een Vlaming met migratieachtergrond bent, dan moet u heel goed op uw tellen passen. Dan wordt alles wat u zegt of schrijft met argusogen gevolgd, verdacht gemaakt en aan de grote klok gehangen. De voorbije dagen overkwam het Youssef Kobo, die koud gepakt werd op een tweet die hij ooit verstuurde met een - toegegeven - misplaatste grap over Gaia-activisten. In een emotionele opwelling had hij getweet dat we hen beter onverdoofd zouden slachten, in plaats van de schapen bij het Offerfeest. Op een of andere manier - via een N-VA-mandataris die de opdracht heeft om alle tweets en Facebook-berichten van Kobo te screenen? - kwam die tweet bij Het Nieuwsblad terecht, dat online meteen suggereerde dat Kobo mensen van Gaia met de dood zou hebben bedreigd.

Een misplaatste grap die doorgaat voor een doodsbedreiging: in de Vlaamse media is dat dus mogelijk. Slotsom: gisterenavond laat nam Kobo, die al weken onder vuur ligt van de N-VA-troepen, ontslag als kabinetsmedewerker van Brussels CD&V-staatssecretaris Bianca Debaets. Hij deed dat naar verluidt op eigen initiatief, na "een hartig gesprek" met zijn bazin.

De zaak-Kobo is geen uniek geval. Dat prominente Vlamingen met een migratieachtergrond verdacht worden gemaakt, is in Vlaanderen al meer dan 15 jaar de normaalste zaak van de wereld. Dat gebeurde eind 2002 voor het eerst op een schabouwelijke manier, met Dyab Abou Jahjah, die men zelfs in de gevangenis gooide zonder goede reden. Toen ik de Palestijns-Belgische jihadonderzoeker Montasser AlDe'emeh voor het eerst interviewde, vroeg ik hem of hij niet bang was dat hij ook zou worden gecriminaliseerd. Hij moest daar eens goed om lachen. Een dik jaar later was het zover en werd hij opgepakt op verdenking van het afleveren van een vals deradicaliseringsattest. En hoewel hij tot vandaag nog altijd het vermoeden van onschuld geniet, deden sommige kranten meteen alsof hij een terrorist is.

Wat Kobo betreft, is de zaak duidelijk: hij is een man met een mening, die soms scherp uit de hoek kan komen op sociale media. Maar bijlange niet zo scherp als pakweg Annick De Ridder van de N-VA, die er op Twitter ooit voor pleitte om de lijken van terroristen zo te "verwerken" dat ze in het paradijs niets meer kunnen aanvangen met die 72 maagden. Een suggestie die weinig aan de verbeelding overlaat. Mocht Kobo ooit zo'n tweet verstuurd hebben, dan zouden de N-VA-troepen hem genadeloos hebben aangepakt.

Ik wik mijn woorden, maar dat CD&V het ontslag van Kobo aanvaardt, is onaanvaardbaar. Het zou Wouter Beke sieren als hij met opgeheven kin de heer Kobo zou blijven verdedigen en hem een plek zou aanbieden op een CD&V-lijst in 2018.