Geld op de rotsen

Eerst even dit: ik vertrouw die lui van het Internationaal Monetair Fonds voor geen haar. Bij elk behulpzaam advies dat uit die kringen over ons nederdaalt, past achterdocht en gefrons van wenkbrauwen. De sloophamer van het IMF heeft al veel onheil gesticht.

Maar zelfs de duivel heeft al eens een goed plan, en dan verdient ook hij een advocaat. Ik vind zelfs dat het IMF inzake kindergeld nog verder mag gaan: laten we de kinderbijslag voor mensen met een hoog inkomen gewoon afschaffen. Zeker in deze budgettair krappe tijden moeten we daarover durven na te denken - net zoals we moeten nadenken over minder lasten op arbeid en meer op vermogen en vermogenswinst, maar dit terzijde.

Als u in de vorige alinea niet gestruikeld bent over de formulering - "kinderbijslag voor mensen met een hoog inkomen" - dan bent u het met mij eens dat we "kindergeld" beter "oudergeld" kunnen noemen. In bancaire kringen zouden ze dat misschien graag anders zien, maar tot nader order hebben baby's, peuters en kleuters geen eigen bankrekening. Het zijn de ouders die de bijslag besteden, punt. Voor sommigen onder hen maakt dat een groot verschil, anderen zouden het niet eens merken als dat geld niet meer op hun rekening werd gestort. Zodus: als we vinden dat oudergeld dient om de kansen van ieder kind op een zo goed mogelijk leven te waarborgen, dan zou het op z'n minst sterk inkomensafhankelijk moeten zijn, veel sterker dan nu. Vanaf een bepaald inkomen mag het zelfs nul euro per maand bedragen. Afhankelijk van waar we die inkomensgrens leggen, kan er in België gemakkelijk één à twee miljard van de in totaal zes miljard euro uitgekeerd oudergeld worden bespaard, zelfs als de lagere inkomens meer oudergeld zouden krijgen. Wat uiteraard hoe dan ook wenselijk is.

Wij leven in een robuuste welvaartstaat. Onze overheid is een machine die geld vreet en weer uitspuwt - een herverdelingsmachine, om het wat eleganter te formuleren. Die machine is aan een groot onderhoud toe. Er moet worden gesleuteld aan de inkomsten, maar ook aan de uitgaven. Elke euro die de overheid uitspuwt, moet meer dan ooit goed en zinvol besteed zijn. Oudergeld voor mensen met een hoog inkomen is dat niet: het valt als het ware op de rotsen en draagt aldus geen vruchten.

Zal het draagvlak voor de welvaartstaat afbrokkelen als dit idee erdoor komt? Zullen de betere inkomens niet meer solidair willen zijn met mensen die het moeilijker hebben? Welnu, dan verdienen die betere inkomens een pak voor hun broek. Er zijn in dit land al zoveel transfers van arm naar rijk - googel: 'mattheuseffect' - dat het nogal ongehoord zou zijn om te mopperen over deze ene extra transfer van rijk naar arm.