'De vijfhoek' blijft steken in goede bedoelingen en grossiert in clichés

Televisie Op Eén pakken ze nu al een aantal seizoenen uit met wat ze zelf graag midweekfictie noemen. Een experiment dat niet altijd even succesvol blijkt. Van vlees en bloed was een absolute topper, maar dat was dan ook een reeks uit de Woestijnvis-stal die eigenlijk was voorbestemd voor zondagavond. Ook met beduidend minder budget gedraaide series als Dubbelleven en Rang 1 deden het behoorlijk. Los zand en het horeca-drama Goesting ontpopten zich dan weer tot absolute miskleunen. De vijfhoek, de nieuwste midweek-telg, dreigt in dat laatste rijtje te belanden. De reeks over de fictieve Brusselse wijk De Kattenberg en haar inwoners bulkt van de goede bedoelingen maar mist overtuigingskracht.

Te veel van de personages mist vlees aan de botten. Yup Christophe - gespeeld door Jenne Decleir - bijvoorbeeld voldoet aan werkelijk elk cliché dat bij zo'n gladde zakenman hoort. Porsche? Check. Hippe loft? Check. Voorliefde voor klassieke muziek? Check. Geen cadeau voor Decleir die er dan ook op geen enkel moment in slaagt zijn personage tot leven te roepen. En hij is niet de enige die met dat probleem worstelt.

Ook Wols (Tom Van Bauwel), hoofdredacteur van een Brusselse krant, cafébazin Claudia (Elke Dom) en bouwpromotor Jacques (Rik Van Uffelen) raken nooit voorbij de clichés die aan hun beroepsbezigheden kleven. Waar de scenaristen van dienst zich er bij het schetsen van hun personages iets te makkelijk hebben van afgemaakt, deden ze bij het uittekenen van de verhaallijnen net het omgekeerde. In de eerste aflevering worden zoveel verhalen gelanceerd dat je als kijker gaat twijfelen of de scenaristen die allemaal op dertien afleveringen tot een min of meer sluitend verhaal kunnen boetseren.

De vijfhoek, elke maandag op één om 21.20u.