Twee handen op één kolf
Moet je in België vrij wapens kunnen bezitten om je te beschermen of niet? Een Jong Vld'er zorgde deze week voor controverse met die stelling. Misschien haalde hij de mosterd wel in Italië, waar wapens vaak een vorm van begeerte zijn.
Alsof er vlekjes op de ansichtkaart zitten, want wat doen al die wapens op dat idyllische dorpstafereel in Oliena? Waarom schieten de ongeveer tweehonderd opgedirkte bewoners in de lucht terwijl ze net nog vredig in een paasprocessie liepen? Is er iets gebeurd?
Het antwoord: nee, er is niets gebeurd. Het zijn geen vlekjes. Het is Italië, een wapenminnend land. Zo bezitten de burgers er ruim 10 miljoen wapens en behoren de Italiaanse wapenfabrieken tot de productiefste ter wereld. Uit cijfers van 2013 blijkt bijvoorbeeld dat, op de Verenigde Staten na, nergens zo veel kleine handwapens worden gemaakt als in Italië.
Ze behoren bovendien tot de meest geliefde wapens ter wereld. Kijk naar Beretta, een eeuwenoud familiebedrijf waarvan oprichter Bartolomeo Beretta al in 1526 wapens leverde aan het krijgszuchtige Venetië en vrijwel iedere Europese oorlog sindsdien faciliteerde, inclusief het dood en verderf voor volk en vaderland van Napoleon, Mussolini en Hitler.
Momenteel voorziet het bedrijf het volledige Amerikaanse leger van pistolen en ook niet onbelangrijk: de Beretta 418 was het favoriete wapen van James Bond (totdat de commercialisering toetrad en de Brit opeens opzichtig met een Walther PPK moest schieten in ruil voor sponsorgeld).
Om maar aan te geven: Italianen en hun wapens zijn als Italianen en hun stranden, of Italianen en hun streekgerechten; allemaal twee handen op één kolf.
Zo ook fotograaf Mattia Micheli (28), die als klein kind een mateloze aantrekkingskracht voelde voor het jachtgeweer dat achter zijn opa's slaapkamerdeur stond. Het was een aantrekkingskracht die ergens halverwege de trap richting die slaapkamer botste op pure peuterangst voor geweld en de dood. Het gevolg: een fascinatie die nooit meer overging.
De afgelopen drie jaar liep hij daarom, zelf gewapend met een Hasselblad 6x6 503cm, stad en land af om plaatjes te schieten van deze Italiaanse vorm van begeerte. Hij ging naar wapenbeurzen, schietbanen, heilige processies, jachtvelden en privéverzamelaars en maakte de serie Friendly Fire.
Friendly fire is een militaire term waarbij vrienden per abuis voor vijanden worden aangezien. Zijn foto's, zo zegt Micheli, gaan over precies het tegenovergestelde.