België is op 1 december in het Kremlin voor tweede keer op rij WK-reekshoofd

Wat een rijkdom, wat een weelde, wat een luxe. Het is geleden van de wielerjaren 70 dat dit land zoveel talent had in één sport. België heeft drie spelers die in aanmerking komen om de Ballon d'Or te winnen - wat niet zal gebeuren, dat even terzijde - en van hen begonnen er twee gisteren op de bank: Dries Mertens en Kevin De Bruyne werden door bondscoach Martínez niet opgesteld. Rust gegund, of zoiets. Halfweg de tweede helft kwamen ze wel even piepen, kwestie van de klus helemaal te klaren, wat net niet lukte.

Een van de vervangers was Thorgan Hazard, goed bezig bij Borussia Mönchengladbach en meteen geïntegreerd in de nationale ploeg: diepgang, inspiratie, verrassing, die kan nog van pas komen.

Om het plaatje volledig te maken: Martínez had zijn ploeg op vijf plaatsen gewijzigd. Verder kwam Axel Witsel terug na schorsing en nam de plaats in van de geblesseerde Marouane Fellaini. Laurent Ciman kwam rechts achterin in de plaats van Thomas Vermaelen, die maar wat graag had willen spelen, maar het risico op blessures werd te hoog ingeschat. Nacer Chadli kwam Yannick Carrasco vervangen en Youri Tielemans ten slotte speelde op de plaats van De Bruyne. Of ongeveer, want het was helemaal anders voetballen dan zaterdag in Sarajevo of een maand geleden in Griekenland.

Geen medewerking

Het had een feest moeten worden, die laatste wedstrijd van de Rode Duivels in groep H. Het had een feest kúnnen worden, als het bezoek een beetje had meegewild maar de Cyprioten waren op het ergste voorbereid. Tien punten hadden ze na negen wedstrijden en dat was meer dan behoorlijk. Begrijpelijk dat ze geen zin hadden om mee te werken aan de Belgische plannen om de 43 doelpunten van Duitsland naar de kroon te steken, maar tussen niet meewerken en zo manifest tegenwerken, gaapt een grote kloof.

Het werd - vervelend voor de kijkers, toeschouwers en voetballers in de driekleur - een Cypriotische 5-4-1 met de twee linies nooit verder dan tien meter van elkaar verwijderd en Pieros Sotiriu éénzaam voorin. Na minuut twaalf, toen Eden Hazard de score had geopend op een veroverde bal met de Cyprus-afweer nog een beetje van slag (1-0), werd het een 5-3-2 en gingen ze zowaar tien meter hoger storen. Het leverde geen enkel moment van gevaar op, zo overweldigend was het meesterschap van de vertimmerde Belgische ploeg.

Halfweg de eerste helft werd duidelijk dat er voor die vijf doelpunten meer nodig zou zijn dan het lage tempo waarin werd gevoetbald. De controle achterin was maximaal, die op het middenveld ook, maar gevaar kwam er alleen als door heel hoog storen de Cyprioten koud werden gepakt. Het leverde twee grote kansen op, maar ook niet meer en de Cyprioten kozen eieren voor hun geld: af en toe stonden ze zelfs met zes op één lijn.

Er viel wel nog een tweede doelpunt vroeg in de tweede helft. Met dank aan Michy Batshuayi, die zich even uit de wurging van centrale verdediger Merkis kon loswerken en trappen op doel. Panagi loste en Thorgan Hazard liep gepast in.

In de 56ste minuut kregen de Cyprioten zowaar een bal in het strafschopgebied van de Belgen. 0-2 achter is zo'n beetje de stand waarop ze wakker worden. Net voor het uur lieten ze een eerste doelpoging optekenen. De bal ging tien meter naast. Kort daarna werd het 3-0 op strafschop na hands na een mooie actie van Nacer Chadli. Eden Hazard zette die feilloos om.

Bij België kwamen Dries Mertens en Romelu Lukaku in de ploeg voor Michy Batshuayi en Thomas Meunier. Tien minuten in het veld ontdeed Lukaku zich van de vervelende Merkis en de 4-0 stond op het bord. De 5-0 hing ook in de touwen maar werd afgekeurd voor minimaal buitenspel.

Huiswerk

Geen doelpuntenrecord dus, maar de 28 op 30 in een kwalificatiepoule met tien wedstrijden is wel een record voor de Rode Duivels. Het statuut van reekshoofd is daarentegen niet nieuw. Dat waren ze al vier jaar geleden in Brazilië en ook op het EK vorig jaar. Dit zijn zoethoudertjes, want de 32 ploegen die straks in de pot gaan in Moskou beginnen in juni van volgend jaar allemaal met nul punten.

De speeltijd is voorbij voor de Rode Duivels. Geen Gibraltar meer en ook geen Estland. Meer zelfs, het overwicht van de Rode Duivels is internationaal niet onopgemerkt voorbijgegaan, wat straks ongetwijfeld de betere betonwerken zal opleveren. Wie denkt met de Belgen mee te kunnen voetballen, loopt risico. Wie de Belgen niet laat voetballen, maakt een kans.

Zelf hebben de Rode Duivels dubbel huiswerk tegen het begin van de World Cup: de eigen verdediging dichttimmeren en een oplossing vinden voor tegenstanders die niet willen voetballen.