Michel Houellebecq schrijft zijn 'poëtische zwanenzang'

Totaal onaangekondigd komt de Franse schandaalauteur en aartspessimist Michel Houellebecq met een nieuw boek. Op 17 april verschijnt bij zijn vaste uitgeverij Flammarion de dichtbundel Configuration du dernier rivage. Het is bijna drie jaar geleden dat Houellebecq (°1958) nog iets publiceerde. In 2010 ontving hij voor La carte et le territoire de Prix Goncourt, de hoogste Franse literaire onderscheiding. Gisteren pakte Libération uit met een voorpagina-interview met Frankrijks belangrijkste literaire exportproduct, die aankondigde dat hij "altijd de mogelijkheid openhoudt om te stoppen met schrijven". "Maar net dat idee houdt me aan de slag." Naar verluidt werkt Houellebecq ook aan een nieuwe roman, al wil de bijgelovige auteur over de inhoud niets kwijt.

De nieuwe dichtbundel, Configuration du dernier rivage, telt amper 90 pagina's en is volgens voorproevers ongemeen somber van inslag en zonder een greintje mededogen. Le Figaro ziet het als "de zwanenzang van Houellebecq": "Houellebecq geeft in de korte gedichten over seks, angst, de saaiheid van het bestaan en zijn verleden de indruk vaarwel te zeggen aan deze wereld en toont de drang om 'de laatste oever' te bereiken." De bundel vol wrange, elegische prozagedichten - met vijf onderdelen waaronder 'Mémoires d'une bite' - sluit aan bij eerdere bundels als Le sens du combat (1996) et Renaissance (1999). In 2000 waren Houellebecqs groteske gedichten al eens in een pocket gebundeld. Het leverde hem de bijnaam 'Baudelaire van de supermarkt' op, omdat hij vaak over de banaliteit en de consumptiemaatschappij schreef. "Poëzie vertrekt van een vers. De ene keer begint het uit zichzelf te rijmen, de andere keer niet. Maar bij rijmt het in veel gevallen wel", zo verklaarde Houellebecq recentelijk nog in een interview met France Culture. "Mocht ik ooit oud worden, dan zou ik voortdurend gedichten schrijven. Een oude dichter, dat vind ik goed." Houellebecq, die lange tijd geïsoleerd aan de Ierse kust woonde, keerde onlangs terug naar Parijs. "Als ik voor Frankrijk kies en niet voor een ander Franstalig land is dat om persoonlijke redenen, het is geen militante zet", zo zei hij toen. "Geld is belangrijk, maar het is niet het belangrijkste."