Converseren

Soms heeft praten veel weg van dineren.

Want daar bevind je je.

Tussen vrienden van vrienden. En te midden van kennissen van ver en dichtbij.

Bij het aperitief wordt iedereen, losjes en informeel, aan elkaar voorgesteld. Iedereen proeft van elkaar: een mens nipt niet alleen aan wijn of champagne, hij laat ook de woorden en verschijning van de ander door zijn geest walsen.

Smaakvoorkeuren worden al bepaald.

De een komt bekend voor - met die vertrouwde kost voelen sommigen zich comfortabel en veilig. De ander is juist vreemd, hij prikkelt een ander deel van het gezelschap, maakt nieuwsgierig en doet naar fusion verlangen. Nog een ander heeft met enkele woorden al meteen afgedaan.

Die afknapper ligt gewoonlijk aan de verbale cuisson: of de woorden zijn leeg of plat gekookt, of het stemtimbre is schadelijk voor het gehoor, of de uitspraak valt tegen - een almaar vaker voorkomende ontgoocheling.

Natuurlijk zijn er steeds mensen wier woorden compleet onverschillig laten - zij smaken nergens naar.

Dan worden spijzen en dranken opgediend.

Smaken en geuren worden vermengd. Conversaties evenzeer. Dialogen - al dan niet samenhangend - gaan over de tafel alsof het gerechten betreft. Er wordt gegeten. Van schotels. En van elkaar.

En de een is gulzig en schept grote porties conversatie op; de ander is verbaal een kleine eter; nog een ander - iedereen kent de types - strooit graag pittige uitspraken rond. Als deze pittigheid een stevige basis heeft, is dat lekker. Anders behoorlijk irritant, tot allergieverwekkend.

Er zijn er uiteraard die hun mond geen seconde kunnen houden: zij prakken de taal en het verhaal tot er geen consistente materie meer overblijft.

Uiteindelijk volgt dan het dessert.

Soms ook nog een digestief.

In dit scenario is er altijd eentje die, ook verbaal, langer blijft plakken dan wenselijk is.

Zijn gezeur blijft, als een te zwaar of te pikant gerecht, de volgende dagen zwaar op de maag en de geest liggen.

Margot Vanderstraeten