Leonard Cohen in zes onsterfelijke songs
1. "Hallelujah" (1984)
"Hallelujah" is door de jaren heen dé klassieker van Leonard Cohen geworden. In 2014 kozen lezers van Rolling Stone "Hallelujah" als het beste nummer van Cohen. Volgens zijn biografie "I'm your man" schreef de Canadese artiest vijf jaar aan de song. Later verdoezelde hij dat feit in een gesprek met Bob Dylan, omdat het hem in verlegenheid bracht. Elk woord in het nummer moest kloppen en hij maakte maar liefst 80 kladversies. Toen John Cale vroeg om het nummer te coveren, kreeg hij van Cohen 15 pagina's ongebruikte verzen, waaruit Cale "Hallelujah" opnieuw samenstelde. Het nummer werd talloze keren gecoverd, maar de versie van Jeff Buckley uit 1994 is waarschijnlijk een van de meest gekende.
2. "So long, Marianne" (1967)
In "So long, Marianne" vereeuwigde Cohen Marianne Ihlen, de Noorse die zeven jaar lang zijn muze en inspiratie geweest was. Deze zomer schreef hij nog een ontroerende afscheidsbrief aan de stervende Marianne waarin hij tegelijk hintte naar zijn eigen dood: "Marianne, de tijd is gekomen dat we zo oud zijn en onze lichamen uit elkaar vallen. Ik denk dat ik jou snel zal volgen."
3. "Suzanne" (1967)
"Suzanne" verscheen eerst als gedicht in 1966 voor Cohen er in 1967 muziek onder zette en het op zijn debuutalbum terechtkwam. Het nummer is geïnspireerd op Suzanne Verdal, met wie Cohen een puur platonische relatie had.
4. "Dance me to the end of love" (1984)
Sinds 1988 heeft Leonard Cohen elk concert geopend met dit nummer. Hoewel de titel anders doet vermoeden, vormde de Holocaust de eigenlijke inspiratie voor deze song.
5. "First we take Manhattan" (1987)
In een interview omschreef Cohen de betekenis van deze donkere song als volgt: "Ik denk dat het exact betekent wat het zegt. Het is een nummer voor terroristen. Ik denk dat het een antwoord is op terrorisme".
6. "You want it darker" (2016)
Wat "Blackstar" voor David Bowie was, bleek "You want it darker" voor Leonard Cohen te zijn. Nog één keer genieten van Cohen op zijn best.