Van volkswoede is geen sprake

Een paar uur na het vrijdaggebed, dan was er altijd topdrukte. Nu helemaal niets. Kennelijk is de publieke opinie niet ontploft na de uitspraak donderdag van het Constitutionele Hof dat het parlement moet worden ontbonden. En de Moslimbroederschap, het voornaamste slachtoffer van het vonnis, heeft zijn achterban niet de straat op gestuurd, dat scheelt ook.

Mohamed Morsi, presidentskandidaat van de islamisten, hield het tijdens een boos getoonzette persconferentie donderdagavond bij een oproep dit weekeinde massaal te stemmen voor het vervolmaken van "de revolutie" - een term die hij om de twee zinnen gebruikte. Oftewel: een stem voor Morsi en dus tegen Ahmed Shafiq, de generaal b.d. die volgens zijn tegenstanders de oude machtskliek vertegenwoordigt.

Aan de rand van het Tahrirplein is vrijdagmiddag een heel ander soort samenscholing te zien: de kerk gaat uit. Dominee Sameh Maurich van de Kasr El-Dobara Evangelical Church heeft zijn preek gehouden en de gelovigen kletsen opgewekt na op het binnenplein. Kinderen skeeleren, ouders smullen van de zoete, fondantkleurige cakejes die worden verkocht ten bate van het zomersportkamp - voor alle gezindten.

Niets is hier te merken van de verkiezingskoorts die ook het christelijk deel - 10 tot 15 procent - van de natie heeft bevangen. Waren de stemmen van christenen in de eerste ronde nog verdeeld over diverse seculiere kandidaten, nu scharen de meesten zich achter Ahmed Shafiq, de man die hen - denken ze - kan beschermen tegen het islamistisch gevaar.

"Als de Moslimbroeders aan de macht komen, blijven ze honderden jaren aan de macht. We hebben lang genoeg geleden onder het Ottomaanse rijk. Dat willen we niet nog eens", zegt dr. Sharef Doos, hoofd van de Algemene Koptische Organisatie. De meeste christenen zijn kopten.

Lang niet allemaal lopen zij weg met Shafiq, zegt Doos, maar dat Moebaraks oud-premier een volgende dictator zal worden, hij gelooft er niets van. "Het land is veranderd. De tijd van absolute macht is voorbij." Wat voor kopten en protestanten vooral telt, is dat Shafiq de "civiele staat" zal beschermen en de shariastaat tegenhouden.

Een deel van de christenen, geeft Doos toe, gaat de stembus boycotten. Vooral revolutionaire jongeren weigeren te kiezen tussen twee kwaden. Maar er zijn ook christenen die in de slotronde op de kandidaat van de Moslimbroeders stemmen. Het bewijs is Nader Shams, logistiek manager bij Océ. De veertigjarige kopt is lid van de Sociaal-Democratische Partij en is actief in 6 April, de beweging van Facebook-revolutionairen. Simpel, zegt hij: stemmen op de kandidaat van het oude regime is uitgesloten. Geen verraad aan de volksopstand, waarin Facebookers zij aan zij stonden met jonge Moslimbroeders.

Religieuze scheidslijn

Shams wijst naar de El-Dobarakerk: daar is vorig jaar niets mee gebeurd, met honderdduizenden woedende mensen voor de deur. "In die weken, zonder politie op straat, is in heel Egypte geen kerk aangevallen. Dat gebeurde pas weer toen het leger ging stoken."

In religieuze scheidslijnen gelooft Shams niet. "Zoals veel moslims kiezen voor Shafiq, zo kunnen christenen kiezen voor Morsi." Maar 'gewoon', dat woord heeft weinig van doen met de wilde wereld van de Egyptische politiek. Donderdag werd zomaar het parlement ontbonden, zondag kan er zomaar een generaal worden gekozen, of een shariaman. Het wordt (misschien) een dubbeltje op zijn kant. De christelijke stem - die voor Shafiq, niet die voor Morsi - kan de doorslag geven.

Veel analisten hier menen dat het drastische oordeel van het Grondwettelijk Hof de doorslag kan geven, ten gunste van Shafiq. Maar ook voor het tegendeel kan een redenering worden bedacht. Egypte heeft weinig ervaring met verkiezingen - en met het voorspellen van uitslagen.