'Ooit zal ik kinderen hebben'

Antwerpen, vrijdagavond. Een jury van achttien BV's zit klaar voor de verkiezing van de derde Mister Gay Vlaanderen. Bart Peeters, Kobe Ilsen en co. buigen zich over een zwembroekendefilé en choreografieën. Tijdens de vragenronde mikt Skelte Willems, een kapper uit Aarschot, zijn pijlen vooral op juryvoorzitter en premier Charles Michel. Via zijn eigen verhaal stelt hij de juridische leegte rond draagmoederschap aan de kaak.

"Ik heb altijd een enorme kinderwens gehad", doet hij zijn verhaal de dag nadien nog eens over, dit keer met het lint van Mister Gay Vlaanderen rond zijn nek. "Ik speelde 'papaatje' met poppen. Ik heb er nooit aan getwijfeld dat ik ooit kinderen zou hebben, ooit niet toen ik ontdekte dat ik homo was. Mijn vriend Kevin is al net zo'n vadertype als ik. Wij versterken elkaar. Voorlopig projecteren we al onze vadergevoelens op onze petekinderen. We oefenen op hen onze opvoedingsvaardigheden."

Geldwolf of idealiste?

Amper 21 en al zo vaderlijk? "Het hoeft niet nu meteen, hé? We zijn twee jaar samen. We willen eerst financieel stabiel staan, een huis met tuin kopen en ik wil een kapperszaak starten. En ik ben ook nog niet 100 procent uitgefeest. Maar voor mijn 30ste wil ik dat kindje in mijn armen. Weet je, homo's kunnen er maar beter vroeg aan beginnen, want de gemiddelde adoptie voor homomannen duurt vijftien jaar in België. In ons land staan 484 holebikoppels op de adoptiewachtlijst. Als ik nu, op mijn 21ste, de procedure start, moet ik tot mijn 36ste wachten."

Skelte Willems en Kevin Dendooven kiezen voor draagmoederschap. Met Kevins zus hebben ze een afspraak: zodra haar gezin compleet is, draagt zij hun baby. "Mijn schoonzus bevalt over twee weken van haar tweede kind. Na een zoon krijgt ze nu een dochter. Haar koningswens is vervuld", zegt Willems.

"Ze stelde wel een voorwaarde: vóór haar 40ste verjaardag. Over drie jaar zijn we er helemaal klaar voor, denk ik. We komen allebei uit een warm nest. Zelfs Kevins mama zei: 'Was ik niet in de 50, ik zou meteen jullie 'buik' willen zijn.' We hebben geluk. Andere homo's moeten het internet op. Zie daar maar eens het verschil tussen een geldwolf en een idealiste. In ons land is niks geregeld. Houdt de draagmoeder het kind toch, dan mag ze dat, ook al is het zaad van de wenspapa."

In zijn vriendenkring telt Skelte toch al twee distelige verhalen rond draagmoederschap. "Eén bevriend homokoppel stond ver in de selectieprocedure, tot ze uiteen gingen. Niet enkel je relatie opbergen, maar tegelijk ook je kinderwens: ik zie hoe zwaar dat weegt. Bij andere kennissen haakte de draagmoeder à la limite af. Ze bleek er toch niet klaar voor." Skelte verzamelt dat soort levensechte verhalen op zijn eigen website www.holebiouderschap.be.

Heeft premier Michel zijn in een zwembroek verpakte boodschap begrepen? "Hij wenste me succes en vertrouwde me toe dat hij achter mijn idee staat. Politieke beloftes maakte hij niet, maar ik ben blij dat hij het nog eens duidelijk heeft gehoord."

Draagmoeder in Thuis

Het zal jurylid Jani Kazaltzis ook wel in het hart geraakt hebben. De tv-stylist wil een kind via een draagmoeder. Kazaltzis zou zijn zaad mixen met dat van zijn partner en het toeval laten bepalen wie de biologische vader wordt.

Skelte en Kevin willen wel bewust beslissen wie de eer krijgt. "Als je allebei hoopt dat jij het bent, is er nadien misschien één teleurgesteld. Over de eicel zijn we nog niet uitgepraat. Een donor-eicel of toch die van mijn schoonzus?"

Holebi-ouderschap is een gevoelig thema, weet Willems. "Een van mijn beste vriendinnen blijft erbij dat een kind én een mama én een papa nodig heeft. Ook in het kapsalon krijg ik weleens de wind van voren. Maar voor elke afwijzende reactie, krijg ik er twee terug als: 'Je zou een geweldige papa zijn'.

"Omdat ik er zo normaal over doe, raakten al veel klanten aan het idee gewend. Het is nog wachten op een draagmoeder in Thuis. Dan is het helemaal ingeburgerd."

Trouwen staat ook op de planning, maar eerst dat kind. "Eerst sparen om het kind alles te geven wat het nodig heeft. Loopt onze droom fout, dan zal een leven zonder kinderen geen mislukt leven zijn. Maar als ik mezelf mag portretteren op mijn 70ste, dan zie ik mij tussen Kevin en onze dochter zitten. Of onze zoon natuurlijk. En onze kleinkinderen, een hele hoop kleinkinderen."