Kroniek van een aangekondigde sloop
Er zijn er die een journalist bellen. Dat zijn de kleintjes. Sommigen laten een persbericht opmaken, door hun club of personal assistant of zaakwaarnemer. Dat zijn de groten. Outlier Vincent Kompany is groter dan groot. Het buitenbeen in hem zegde het met een persoonlijke brief op Facebook. Zo kennen we hem: altijd de regisseur van zijn eigen triomfen en nu ook van zijn mislukking. Al is mislukking misschien een te zwaar woord, voor de blessure te veel op een te slecht moment.
Hij geeft niet op, zegt hij. In 13 jaar profvoetbal 34 blessures, waarvan 5 alleen al dit seizoen, er zijn er die voor minder opgeven. Door die eerste 4 kuitblessures was hij dit seizoen al 24 weken uit, dat is haast een half jaar. Na de kuit is het nu de beurt aan de slanke dijspier, zeg maar een adductor, aan dezelfde kant. Dat is één bewegingsketen en alle problemen in die keten houden met elkaar verband.
De kans dat Vincent Kompany nooit meer zijn oude niveau haalt, is vele malen groter dan dat hij na de zomer terugkeert bij Manchester City, spelend als een jonge god, met spieren en pezen als stalen kabels, gewrichten en kraakbeen netjes doorbloed en bevloeid.
Voor alle topsporters is er een punt waarop het bergaf gaat en dan helpt geen bezoek aan een dokter in München of Barcelona, ook niet aan een sjamaan in Zuid-Amerika. Zelfs Lieven Maesschalck kan dan moeilijk nog helpen. Als de blessure een constructiefout wordt, geeft een kaarsje branden in Scherpenheuvel evenveel garantie op succes.
Dit is de kroniek van een aangekondigde sloop: als het op is, is het op in topsport en bij Kompany lijkt het stilaan op. Zijn af en toe cryptische brief laat vermoeden dat hij ernstig rekening houdt met dat scenario.
"Ik bepaal mijn toekomst. Er is altijd iets grootser in het leven en het onvermogen dat te zien, zal mij doen falen." (Een beetje filosoof is hij altijd geweest.)
"Succes in ons leven kan in verschillende vormen komen. Ik heb het grootste respect voor wie zijn uitdagingen in het leven het hoofd biedt met een positieve ingesteldheid."
Twintig was Vincent Kompany toen hij een avond kwam aanschuiven bij de World Cup-talkshow op wat toen nog VT4 heette. Na de uitzending bleef hij napraten en mannen die zijn vader konden zijn als Rick de Leeuw, Aad de Mos en ondergetekende, luisterden met open mond naar zijn wijsheden. De volgende ochtend ging hij mee voor een ochtendloopje, strooide met complimentjes over conditie in relatie tot leeftijd (eigenlijk een belediging, maar bon, het was goedbedoeld) en sprak profetische woorden. "Als ik de pijntjes nu al voel, zie ik mij dit nog hooguit tien jaar volhouden." Dat was in de mooie zomer van 2006, precies tien jaar geleden.
Een jaar later speelde hij in Hamburg en kon ik hem interviewen. De Duitsers hadden hem bedacht met een koosnaampje: der Gläserne Mann, vertaling overbodig. Hij miste er twee halve seizoenen en hij haatte die naam. Hoe hij het in Engeland vanaf 2008 zolang volhield, mag een raadsel heten. We zagen elkaar terug aan het eind van het seizoen 2010-2011 in zijn woonplaats. Hij had dat jaar 49 wedstrijden gespeeld, haast alles. "Ik ben een veel betere atleet geworden."
Dat was hem aan te zien, maar het was bepaald zorgwekkend dat ook op zijn bovenlichaam koorden van spierbundels lagen. Waar heb je dat voor nodig, vroeg ik. Hij antwoordde: "Dit is Engeland, de meest fysieke van alle competities. Sommige trainingen zijn hier oorlogen, erger dan de wedstrijd."
Op de meeste professionele sites staat Kompany gelist als 1m91 en 84 kilogram, terwijl hij op de weegschaal zeker dicht bij de 100 kilogram uitkomt. Heeft dat hem de das omgedaan? Te veel, te vaak, en met een te getraind lichaam? Of is dit een speling van het genetische lot?
In herstel zit evenveel psychologie als kinesitherapie, dus geeft Lieven Maesschalck hem nog vijf jaar topvoetbal. Hij mag dat zeggen, hij kent er meer van, maar mogen wij ook twijfelen? Er is maar één scenario denkbaar waarbij Vincent Kompany als speler nog doorgaat: een lange revalidatie na de operatie, gedaan met vooropgaan in de strijd op elke training en met de zegen van de coach voortaan van wedstrijd naar wedstrijd toeleven. Eerst maar eens dat gesprek met zijn nieuwe coach Pep Guardiola aangaan en kijken of die aan monumentenzorg wil doen.
De brief van Vincent Kompany vindt u op onze site.