Deze docu deed me harder gruwen dan eender welke reeks op Netflix

Hoe meer Netflix-documentaires u kijkt, hoe minder u lijkt te weten hoe de wereld écht in elkaar zit. Dat komt omdat de lui die de contentdeals bepalen bij het streamingmerk, goed lijken toe te zien op het shock and awe-gehalte van iedere docu die onder de Netflix-vlag verschijnt: harde inzichten en bittere waarheden, die na consumptie hapklaar kunnen worden gerecycleerd tot toog- of koffiemachinepraat. Wie na een blauwe Chimay of twee of tijdens het sissend vollopen van zijn koffiebeker weer op een nieuwe manier kan vertellen hoe de waarheid die we denken te kennen niet de échte waarheid is, scoort. En het voer voor die conversationele hattricks wordt aan de lopende band geleverd via Netflix Originals.

In de nieuwe vijfdelige docureeks The Family wordt zo’n schaduwwaarheid naar boven gewoeld met het bestaan van een ultraconservatieve, op diepchristelijke waarden steunende geheime organisatie onder leiding van de enigmatische Douglas Coe. Een genootschap dat, volgens de documentairemakers, de afgelopen decennia een onbehoorlijke invloed heeft uitgeoefend op het parlementaire werk van Congresleden aan beide zijden van het politieke spectrum van de Verenigde Staten. Het zou zelfs alle Amerikaanse presidenten het woord van zijn opperwezen in de oren geblazen hebben tijdens zijn jaarlijkse national prayer breakfast en andere evenementen.

The Family deed me vijf uur lang huiveren. Niet omwille van een paar spijtige artistieke keuzes van de makers, zoals de uitgewoonde techniek van gefictionaliseerde scènes. Maar puur omdat de docureeks ons opnieuw confronteert met een ongemakkelijke werkelijkheid waarop we in de media misschien net iets te weinig wijzen: middeleeuwse organisaties en instituten met middeleeuwse waarden en een middeleeuws wereldbeeld van beminde gelovigen versus nog te bekeren heidenen, zwaaien nog altijd de plak over ons. Niet meer door met het wierookvat te wuiven of ons toe te schreeuwen van op een houten kansel, maar vanuit de schaduwen van de macht.

Nieuwe pilaarbijters

Dat de bredere samenleving inmiddels ver boven hun leer staat, en dus ook de lui die hun diepchristelijke agenda bij wereldlijke machtsfiguren proberen in te lepelen op termijn wel op natuurlijke wijze zullen wegdeemsteren, is nauwelijks een troost: de eerste aflevering van The Family toont hoe de organisatie in een soort Jesus freak-kamp alvast een handvol nieuwe, jonge pilaarbijters probeerde klaar te stomen om het goede werk in de toekomst voort te zetten.

Netflix confronteerde ons de afgelopen tijd met een dystopische nachtmerrie over onze privégegevens (The Great Hack), de corrumperende kracht van geld (Dirty Money), de vuige wereld van medische technologie (The Bleeding Edge) en de geest van een seriemoordenaar (Conversations with a Killer: The Ted Bundy Tapes). Maar van The Family gruwde ik het hardst.