Volgens fractievoorzitter van Vlaams Belang Chris Janssens moet het omstreden zeventigpuntenplan gekaderd worden in de tijdgeest. ‘Het was geen fout plan, de insteek was goed,’ zegt hij in een interview met De Zondag.
Het zeventigpuntenplan van het Vlaams Blok – de voorloper van Vlaams Belang – wordt als een van de meest omstreden teksten uit de Belgische politieke geschiedenis beschouwd. Volgens Chris Janssens, die voor Vlaams Belang zetelt in het Vlaams Parlement, was het plan dat begin jaren negentig werd gelanceerd alvast geen fout plan.
‘Dat was geen fout plan, de insteek was goed. Maar het moet gekaderd worden in de tijdsgeest’, zegt hij in een interview met de Zondag.
Dat plan wou de apartheid invoeren. U bent daar voorstander van?
Chris Janssens: ‘Dat was niet de insteek. De insteek was remigratie. Vandaar apart onderwijs en aparte sociale zekerheid, want die mensen zouden toch terugkeren. Alleen kwam van die beloofde remigratie niets terecht. Volgmigratie, gezinshereniging, men liet plots iedereen binnen. Dat heeft geleid tot al die multiculturele problemen. Mijn partij heeft zich daarna aangepast aan de nieuwe realiteit. We hebben de focus verlegd van remigratie naar integratie. Wie hier geboren is en de Belgische nationaliteit heeft, kan moeilijk teruggestuurd worden. Maar wie hier woont, moet zich aanpassen aan de leidcultuur.’
Hoewel het huidige regeerakkoord volgens Janssens de vingerafdrukken van Vlaams Belang draagt, zou hij er niettemin nooit zijn handtekening onder willen zetten. ‘Het luik integratie bevat te veel symboolpolitiek. Men vraagt ocharme tien procent van de kostprijs van een inburgeringscursus aan migranten’, zegt hij.
Zou het ooit streng genoeg zijn voor u?
Chris Janssens: ‘De startnota van Bart De Wever was een goede basis. Wij waren dus wel degelijk bereid tot compromissen. Maar veel is gesneuveld, onder meer over de kinderbijslag, onder druk van CD&V en VLD. Wij zijn voor een migratiestop, maar komen er toch nog nieuwkomers, dan moeten zij éérst bijdragen aan het systeem, vooraleer ervan te profiteren. Dat is ons compromis. Die shift wordt helaas niet gemaakt.’
