‘Lege straten, aardedonker, dode ratten en de geur van rotting: overstroomd Venetië voelt apocalyptisch aan’

Je hebt gisteravond al even door de stad gelopen. Hoe zag het eruit?

“Het was onwerkelijk, heel apocalyptisch. Normaal gesproken is het ’s avonds levendig op straat; er lopen toeristen, en winkels, barretjes, en restaurants zijn open. Nu was alles gesloten. Je zag wel dat mensen in hun winkels bezig waren, maar die stonden te dweilen en te moppen. Op straat was er bijna niemand.”

“Omdat de elektriciteit was uitgevallen, was het ook nog aardedonker. Het stonk naar rotting, en af en toe lag er een dode rat op straat.”

“Het deed in deze oude straten Middeleeuws aan, maar wat ook door mijn hoofd schoot, was dat ik in een apocalyptische film was terechtgekomen die zich afspeelt in het jaar 2050, als het water door klimaatverandering de steden is binnengestroomd.”

Dat klinkt surrealistisch.

“Dat is het zeker. Tragisch ook.”

Waar heb jij zelf gegeten als alles gesloten was?

“Ik heb een restaurantje gevonden, het enige dat open was. Er stonden maar drie tafeltjes klaar, de rest was opgestapeld, het rook er smerig. Ze hadden pizza noch koffie, zeiden ze, omdat de stroom was uitgevallen. Alleen pasta en die was best vies. Ik heb het weggespoeld met een Aperol spritz, dat doen de inwoners zelf ook; een drankje drinken en de situatie bespreken.”

Wat vertellen ze dan?

“Er wordt niet geklaagd, want overstromingen horen erbij. Maar wat me opviel, was dat iedereen het over centimeters heeft. ‘Mijn keuken ligt op 135 centimeter, dus daar houd ik het niet droog bij vloed.’ ‘Mijn slaapkamer ligt op 160 centimeter, dus dat gaat nog wel.’ Iemand had ’s middags plankjes gehaald om zijn bed net wat hoger te zetten, zodat het matras zeker droog zou blijven.”

Heb je zelf droog kunnen slapen?

“Ik logeer in een hotel op de eerste verdieping. Maar ik heb inderdaad van tevoren gebeld om te vragen of ze droge kamers hebben en of ze een plek wisten waar ik kaplaarzen kon kopen. Die laarzen had ik nodig bij het ontbijt, want de ontbijtzaal bevindt zich op de begane grond.”

Wat je zelf al zei: overstromingen horen erbij. Waarom is het nu zo erg?

“Het is een samenloop van omstandigheden die het nu zo erg maakt: het is volle maan, dus je hebt springvloed, en er staat stevige wind. Daarbij staat het water door de klimaatverandering de laatste jaren hoger dan ooit, en tegelijkertijd zinkt de stad. Dat zorgt voor een cocktail die deze eeuwenoude straten onder water zet.”

Wat ga je vandaag allemaal doen?

“Om 10 uur ’s ochtends is het weer vloed. Ik ga kijken bij het San Marcoplein, het mooiste plein ter wereld, en bij café Florian, waar Charles Dickens, Ernest Hemingway en Goethe nog koffie hebben gedronken. Dit ligt op een van de laagste punten van de stad, dus ik ben benieuwd hoe het erbij ligt. “

“Daarnaast is de Biënnale nog bezig, en wil ik langs bij de antieke pallazzi.” 

“Arm en rijk worden hierdoor getroffen, en ik vind het fascinerend om te zien: wonen in een verdrinkende stad, hoe doe je dat?”