Straks komt de Sint aan in Antwerpen, wij kregen hem al aan de lijn: "Zijn de kinderen braaf geweest? Ik hoop het beste"

Heeft u een goede vaart gehad?
Ja, het ging prima. We hebben de gewoonte om elk jaar de Engelse kust van dichtbij te passeren, zodat de mensen ons vanop de krijtrotsen kunnen toewuiven. Ik wuif dan vriendelijk terug. Ook dit jaar stond er weer een rij van enkele tientallen kilometers. Maar dit jaar waren er ook heel wat mensen die met Europese vlaggen zwaaiden. Dat was toch een beetje vreemd.

Hoe doodt u de tijd zo lang op zee?
De tijd is niet gemaakt om hem te doden, maar om hem goed te gebruiken. Op zee doen wij dat met gesprekken, spelletjes, zingen ook, de kapiteins spelen niet onaardig accordeon. Maar ze moeten natuurlijk niet komen aandraven met liedjes over drank en exotische schonen in verre havens. Muzikaal heeft dat repertoire namelijk weinig om het lijf. Om maar te zwijgen over de teksten. Maar ze bedoelen het niet slecht.

Heeft u dan geen last van zeeziekte? 
Daar bestaat een uitstekende remedie tegen, die te weinig zeelieden kennen. Als er een stevige deining staat, en zeker bij een storm, dan moet je dansen op het ritme van de golven, maar dan in een omgekeerde beweging. Zo neutraliseer je dat geschommel. Je blijft dan kaarsrecht staan, en ook je spijsvertering blijft uiteraard intact.

Kijkt u ernaar uit om de Vlaamse kinderen terug te zien?
O ja. Ik kijk er al maanden naar uit om die lieve kleine deugnieten opnieuw te ontmoeten. En ook die Belgische daken, die heb ik in Spanje toch wel een beetje gemist. 

Zijn ze braaf geweest?
Ik ben een geboren optimist, dus ik hoop het beste. Nu is het zo dat ik de gegevens omtrent de braafheid tot op de laatste seconde blijf verwerken. Zelf weet ik ook niet wat de uitslag zal zijn als ik aan mijn toespraak begin. 

Heeft u in onze moderne tijden van internet veel brieven gekregen?
Wel, de brieventoevloed moet nog beginnen. Maar ondanks dat internet blijf ik massaal veel brieven ontvangen. Dat is ook logisch. Een kind kan moeilijk een tweet of een whatsappje naast zijn schoen leggen, niet? En het is ook goed voor de fijne motoriek dat kinderen al eens de pen ter hand nemen.

Van moderne tijden gesproken: Wist u dat u ook een # heeft op twitter? Volgt u dat soort nieuwigheden nog op uw leeftijd? 
Zeker, ik volg dat allemaal, maar ik doe er niet echt aan mee. Ik ben een oude man, en ik heb al veel vernieuwingen zien passeren die nu helemaal vergeten zijn. Ik heb ooit morsecode geleerd, om zelf met het Vaticaan te kunnen telegraferen. Ik heb zelfs een elektrische schrijfmachine gehad, en in de jaren 50 heb ik me zelfs een radar laten aansmeren, voor op de daken. Die stonden toen nog vol televisie-antennes, en de verkoper had mij verteld dat zo'n ding handig was. Dat was het niet. Ik moest twee extra paarden meenemen op de daken, want dat ding woog 400 kilo. Nee, ik heb wat reserves tegenover al die nieuwigheden.

Straks komt u aan in Antwerpen. Mag u op uw vertrouwde plek aanmeren, gezien de uitstoot van uw schip? Is uw schip niet te vervuilend?
Maar natuurlijk niet! We hebben het over een stoomboot. En stoom, dat is gewoon water. Mijn boot is dus klimaatneutraal, zoals dat modieus heet.

Wat staat er nadien nog op het programma voor vandaag?
Ik heb een korte ontmoeting met wat kerkelijke hoogwaardigheidsbekleders, en een bescheiden maaltijd. Stoofkarbonaden met gestoofd witloof, om precies te zijn. Dat is het eerste wat ik eet op Belgische bodem. En daarna ga ik, weer of geen weer, nog even de daken op. Die heerlijke daken die ik zo lang heb moeten missen.