De vijf boeken die het leven van acteur Jan Schepens hebben veranderd

Jan Schepens vindt het belangrijk om boeken te lezen over de projecten waarmee hij bezig is. Voor zijn rol in de musical “40-45” heeft hij bijvoorbeeld “Allemaal willen we de hemel” van Els Beerten gelezen. Ook als Schepens zelf werkt aan nieuwe musicals vormt een boek vaak de inspiratie, zo herwerkte hij een prentenboek van Raf Walschaerts (van Kommil Foo) tot de musical: “Uilskuiken en Takkeling” . Een juiste betekenis geven - de dingen doen om de juiste reden - is erg belangrijk voor Schepens. Het tekent zijn boekenkeuze.

Schepens doet graag een boek cadeau: “Een boek dat ik vaak weggeef is “De kracht van het NU” van Eckhart Tolle. Dit boek vormt misschien wel de basis voor de aandacht voor mindfulness vandaag, de kracht van in het "nu" te staan. We denken vaak aan gisteren en aan morgen, waardoor we zelden in het "nu" zitten. Terwijl het "nu" vrij is van zorgen."

Jan Schepens noemt zichzelf een pragmaticus en is altijd op zoek naar iets om bij te leren: "Ik lees overal, zelfs in de wachtrij van een supermarkt, en er ligt altijd een luisterboek klaar in de auto." Het liefst zou Schepens alleen non-fictie lezen, maar om zijn hoofd tot rust te brengen verplicht hij zichzelf om voor het slapengaan romans te lezen.

Jan Schepens vindt het werk van Bart Moeyaert ongelooflijk goed. Hij heeft z'n boeken dan ook bijna allemaal gelezen, en kiest voor de meest recente roman van Moeyaert: "Tegenwoordig heet iedereen sorry". 

“Elk woord is gewikt en gewogen tot het helemaal perfect zit. Het is alsof hij iedere zin duizenden keren heeft omgedraaid vooraleer hij het neerschreef."

"Moeyaert schrijft zijn boeken met zoveel zorg”, benadrukt Schepens. “Ik zou wel eens graag in zijn hoofd verdwalen. Deze roman raakt mij. Ook “Blote handen” heb ik herlezen en is ook zo schoon”.  Het verhaal van Ward, Bernie en boer Betjeman verscheen al bijna 25 jaar geleden en werd verschillende keren bekroond, ook in het buitenland. 

Viktor Frankl was een Oostenrijks neuroloog en psychiater die in de Tweede Wereldoorlog verschillende concentratiekampen, waaronder Auschwitz, overleefde. Hij werd uiteindelijk 92 jaar, en stierf in 1997.

Frankl beschrijft in het boek "De zin van het bestaan" zijn aangrijpende ervaringen in het concentratiekamp, waar hij zijn familie en zijn vrouw verloor. “De combinatie van ontzettend mooie beschrijvingen van waanzinnig gruwelijke taferelen maakt het eerste deel van het boek zo uniek”, zegt Jan Schepens.

“Het tweede deel van het boek gaat over de logotherapie, die hij bedacht door de gruwel die hij heeft meegemaakt. Frankl overleefde de concentratiekampen, maar zag dat anderen er aan ten onder gingen en bedacht daarom een vorm van analyse, een methode die kan worden gebruikt om het leven in alle levensomstandigheden uit te houden." 

Schepens gelooft heel erg in de logotherapie. “Wat werkt voor iemand en wat niet, dat is zo belangrijk. Als je dat weet, dan kan je alles aan. Het is een mooi, hallucinant, confronterend en prachtig boek. Iedereen zou het moeten lezen."

“De Joods-Amerikaanse schrijver Jonathan Safran Foer vind ik een krak”, zegt Schepens. “Deze roman gaat over een vader-zoonrelatie. Als vader herken ik mij hierin".

In de roman "Extreem luid & ongelooflijk dichtbij" volgen we de 9-jarige Oskar, die plots zijn vader verliest bij de aanslagen in New York van 2001. Oskar vindt een sleutel in de kamer van zijn overleden vader, en gaat op zoek naar het slot waarop de sleutel past. 

“Ik herken mij in het verhaal, omdat ook mijn vader plots is gestorven. Het is een van de mooiste boeken die ik ooit las, dat weet ik honderd procent zeker”, zegt Schepens. Hij heeft het dan ook met veel plezier herlezen.

“Omdat dit boek zo goed is, heb ik onmiddellijk een tweede boek van Safran Foer gekocht. De auteur is een overtuigd vegetariër. Op latere leeftijd heeft hij onderzocht waarom, en schreef hij er het confronterende boek "Dieren eten" over. Zeker ook een aanrader!"

“Ego ís de vijand, daar ben ik heilig van overtuigd”, zegt Schepens, terwijl hij het heeft over het boek met dezelfde titel: "Ego is the enemy". Het is een soort zelfhulpboek van de Amerikaanse auteur, marketeer en ondernemer Ryan Holiday. Een man die de twee titels van zijn bestsellers ("Ego is the enemy" en "The obstacle is the way") op zijn armen liet tatoeëren. 

“Ook hier heeft het met de juiste betekenis te maken; dingen doen om de juiste reden. De wereld zou een veel betere plek zijn, mocht iedereen inzien dat ons ego de grootste vijand is. Door ons ego is er veel ellende in de wereld.”

“Ook veel acteurs zijn egotrippers. Op het einde van een voorstelling vinden hoofdrolspelers het vaak belangrijk dat ze als laatste opkomen, om het meest in de kijker te kunnen staan en om massaal applaus te krijgen. Ik hou er niet van”, vertelt Schepens. “Als regisseur zou ik iedereen tegelijk op het podium roepen. Een voorstelling is een groepswerk en iedereen verdient evenveel aandacht”.

Jan Schepens heeft het spannende "Zomerhuis met zwembad" van Herman Koch een aantal jaren geleden gelezen, toen hij met zijn gezin op vakantie was: “Ik herinner mij nog een scène uit het boek: er is een feest en iedereen is wat dronken en verliezen hun kinderen uit het oog. Het is zo herkenbaar en spannend geschreven."

Ook Philippe Geubels koos onlangs voor deze thriller, omdat hij vaak moest lachen tijdens het lezen. “Zo’n verhaal ontspant mij," besluit Jan Schepens "en is, net zoals “Het Diner” van Koch, zeker een must-read.”