De kleren maken de spoorwegman (M/V/X)

Louis Van Dievel, schrijver en journalist, kijkt elke week met een guitige blik naar de kleine en grote actualiteit. Vandaag: het nieuwe uniform van de treinbegeleider.

opinie
Louis Van Dievel
Louis Van Dievel is schrijver en was journalist bij VRT NWS.

Wist u dat de VRT over een eigen trein beschikt om zijn personeel naar het werk te voeren? Niet helemaal tot aan de Reyerslaan weliswaar, maar toch tot aan het stationnetje van Meiser. Van daaruit is het nog een boogscheut te voet. Eerder een steenworp, volgens sommige pietjes-precies. Het mag overigens een wonder heten dat die VRT-trein de besparingen in het Vlaamse regeerakkoord heeft overleefd. Maar ter zake. 

De trein in kwestie vertrekt op zeer schappelijke uren in het station van Mechelen, vanaf een eigen perron. Men kan op een speciaal nummer bellen als men wat later zal zijn, de trein wacht dan. Er mogen ook andere mensen dan VRT-personeelsleden meerijden, maar alleen als ze zich gedragen en niet te veel lawaai maken. Dat gedrag is namelijk voorbehouden aan de medewerkers van de omroep die zich met luide stem op de borst slaan over de prachtprogramma’s die ze de dag ervoor hebben afgeleverd of die ze de dag zelf zinnens zijn te creëren. 

Pappenheimers

Het NMBS-personeel dat de treinrit in goede banen moet leiden, kent zijn pappenheimers. De machinist weet dat er al eens voor de lol aan de noodrem wordt getrokken of dat er voor de grap een wagon wordt afgekoppeld. Hij of zij geeft extra-gas in de bochten als daar in de trein in koor om geroepen wordt of vertraagt daarentegen tot een slakkengang wanneer iemand een zeldzame veldbloem langs de spoorberm heeft opgemerkt. De conducteur of treinbegeleider kijkt al lang niet meer op als iemand uit het raam probeert te plassen en komt met emmer en dweil langs als de wind verkeerd blijkt te zitten.

Hij of zij sust ruzies tussen concurrerende radioprogramma’s of voorkomt een dreigend handgemeen tussen producers van talkshows op de televisie. Hij of zij montert de VRT-personeelsleden op, moedigt ze aan, verzacht hun lijden wanneer ze zich door hun hiërarchische meerderen onbegrepen en onderschat voelen. De treinbegeleider verstrekt desgevraagd aspirines en vitamines, op moeilijke dagen zelfs korte drank en softdrugs, en draait zelfs de hand niet om voor het opsteken van een suppositoire, mocht de noodzaak zich voordoen.

Kortom, de conducteur op de VRT-trein is een goedlachse vaderfiguur (M/V/X) die een weinig bekende of gewaardeerde maar zeer wezenlijke bijdrage levert aan het succes van de openbare omroep.

Tegenprestatie

Daar staat iets tegenover. Daar mág iets tegenover staan. Zo zal het VRT-personeelslid nooit of te nimmer de NMBS of haar personeelsleden afvallen, toch niet publiekelijk. Hooguit zal er eens een opmerking over een afgeschafte of onverwarmde trein of een onaangekondigde kaartjescontrole in het oor van de conducteur worden gefluisterd, waarna deze (M/V/X) het schaamrood op de wangen krijgt of zachtjes begint te wenen. Waarna het incident wordt gesloten met een warme knuffel of een troostende schouderklop. Zo goed is de band tussen de werkmensen die voor de draadloze zender dan wel voor de ijzeren weg arbeiden!

Een geraffineerd oranje biesje

Wanneer er zich bij de spoorwegen een nieuwigheid voordoet, mag deze zich in de onverdeelde aandacht van alle VRT-zenders verheugen. Zo ook het nieuwe uniform. Tien jaar geleden, toen de voddige, vale en stijlloze tenue van de conducteurs werd ingeruild voor een stemmig grijs uniform met een discreet maar o zo geraffineerd oranje biesje, werd de VRT-trein van ’s morgens halverwege de rit op een zijspoor geparkeerd voor een geïmproviseerde modeshow.

De conducteurs en conductrices schreden dan wel trippelden fier als gieters en als volleerde modellen tussen de banken van de tweedeklassecoupés door, lieten zich de bewonderende kreetjes welgevallen en lieten eveneens gewillig de stof van hun nieuwe outfit betasten, zonder dat daarbij evenwel de regels der welvoeglijkheid werden overtreden of overschreden. 

Feest

Het zal volgend jaar niet anders zijn, wanneer de inmiddels afgedragen en door slijtplekken ontsierde grijze uniformen worden ingeruild voor een nieuw “werkpak” in donkerblauw, met lichtblauwe accenten. Net als tien jaar geleden zal een wind van enthousiasme doorheen de Nationale Maatschappij der Belgische Spoorwegen waaien.

De vele duizenden personeelsleden zullen zingend hun dagtaak aanvangen. De stiptheid der treinen zal met sprongen stijgen. De wc’s zullen proper zijn en voorzien van zacht toiletpapier. Iedere reiziger zal op een comfortabele zitplaats kunnen rekenen. Er zal volop plaats zijn om grote valiezen en vouwfietsen op te bergen. De zon zal, bij wijze van spreken, nimmer ondergaan.

En op de VRT-trein zal het alle dagen feest zijn. 

VRT NWS wil op vrtnws.be een bijdrage leveren aan het maatschappelijk debat over actuele thema’s. Omdat we het belangrijk vinden om verschillende stemmen en meningen te horen publiceren we regelmatig opinieteksten. Elke auteur schrijft in eigen naam of in die van zijn vereniging. Zij zijn verantwoordelijk voor de inhoud van de tekst. Wilt u graag zelf een opiniestuk publiceren, contacteer dan VRT NWS via moderator@vrt.be.

Meest gelezen