Boris Johnson had zijn Jack Russell – roepnaam: Dilyn – meegebracht toen hij ’s ochtends vroeg in Westminster zijn stem ging uitbrengen. Zijn geadopteerde asielpuppy kussen voor het oog van de camera’s: het kon maar helpen om die paar stemmen extra te ronselen. Zijn rivaal Jeremy Corbyn deed het even later in Noord-Londen, met zijn duim hoog in de lucht, maar met een weinig zegezekere blik.

Johnson hoopte dat de kiezers de eindeloze soap ook beu waren en daarom zijn Conservatieve Partij aan een werkbare meerderheid zouden helpen waardoor de deal die hij met de EU had gesloten, eindelijk goedgekeurd kan worden. De belangrijkste slogan waarmee hij het land de voorbije weken afreisde, was niet toevallig ‘Get Brexit done’.

Eerste resultaten

Deze verkiezingen werden verkocht als de belangrijkste in een generatie, misschien wel de belangrijkste in een mensenleven. “Die inschatting was ingegeven door de vaststelling dat het Britse

politieke systeem in een zware impasse zit, met minderheidsregeringen met gedoogsteun, en door de hoop dat die impasse zou worden doorbroken”, zegt Lieven Buysse, professor Britse cultuur aan de KU Leuven.

De exitpolls die de grote tv-zenders om 23 uur – bij het sluiten van de stembureaus – toonden, wezen erop dat Johnson zou krijgen wat hij hoopte. Volgens die polls haalt de Conservatieve Partij 368 zetels. Dat zou de grootste overwinning zijn sinds Margaret Thatcher. Labour zou op 191 zetels stranden, een verlies van maar liefst 71 zitjes.

De BBC stelde die voorspelling bij rond 4 uur – met 227 van de 650 districten geteld – naar iets minder spectaculaire resultaten: volgens projecties behaalt de Conservatieve partij van premier Boris Johnson 357 zetels en Labour van Jeremy Corbyn 201 zetels. De Schotse nationalisten behalen volgens de BBC 55 zetels, de LibDems 13.

Daarmee heeft Johnson nog steeds een werkbare absolute meerderheid in het Lagerhuis, dat 650 zetels telt. Omdat de Noord-Ieren van Sinn Fein hun zetels nooit opnemen, zijn zelfs 320 zetels genoeg voor een meerderheid.

Traditionele Labour-zetels kwijt

Uit de eerste officiële resultaten blijkt dat Labour enkele belangrijke zetels kwijtspeelde. Zo verdwenen met Workington en Darlington de eerste Labour-kopstukken uit het Lagerhuis: Sue Hayman en Jenny Chapman, twee zogenaamde ‘schaduwministers’, moeten hun zetel afstaan aan een Tory.

Workington, aan de Engelse westkust, was al sinds het einde van de Eerste Wereldoorlog nagenoeg onafgebroken in handen van Labour. Partijkopstuk Hayman verliest er nu met meer dan 4.000 stemmen verschil van de Conservatief Mark Jenkinson. Ook Darlington gaat naar de Conservatieven: Peter Gibson neemt er over van Jenny Chapman, een van de belangrijkste stemmen rond Brexit voor Labour.

Eerder ging ook al Blyth Valley naar de Conservatieven, en dat voor het eerst in 69 jaar. Ook in Wales gaat een traditioneel rood bolwerk naar de Tories: Chris Ruane moet zijn zetel afstaan aan James Davies in Vale of Clwyd.

Corbyn en Johnson herverkozen

Zowel Labour-leider Corbyn als premier Johnson konden hun eigen zitje behouden.

Johnson heeft 25.351 stemmen gehaald in zijn kiesdistrict Uxbridge & Ruislip South en is daarmee herverkozen. “De regering heeft een krachtig nieuw mandaat gekregen om de Brexit erdoor te krijgen”, aldus Johnson in zijn toespraak. Hij bedankte ook de kiezers voor hun grote opkomst.

Corbyn behaalde in zijn kiesdistrict Islington, een van de Londense wijken, 34.602 stemmen, ruim meer dan de Liberale Democraat Nick Wakeling, die met 8.415 strandt op een tweede plaats. Corbyn bedankte de kiezers van Islington, die hem al voor de tiende opeenvolgende keer naar het Lagerhuis sturen.

Klap voor Labour

Ondanks de persoonlijke winst voor Corbyn is de totale uitslag een klap voor Labour. Dat de partij niet kon profiteren van de Brexit-moeheid is in de eerste plaats de schuld van Jeremy Corbyn. Die is er nooit in geslaagd een helder alternatief voor de Brexit te formuleren. De Liberaal-Democraten hadden dat wel, maar hun voorstel – de Brexit gewoon herroepen – was zo radicaal dat het zelfs de Remainers deed twijfelen.

Wat betreft het einde aan de Brexit-saga moet Buysse teleurstellen. “In het beste geval kunnen de Britten op 31 januari uit de Europese Unie stappen, zoals Johnson beloofde. Maar dat is dan alleen in naam. Want het echte werk moet nog beginnen: nieuwe onderhandelingen tussen het Verenigd Koninkrijk en de EU, over hun toekomstige handelsrelatie.”