Tv-maker Gilles De Coster: ‘Het is echt oké om jezelf ergens onbevoegd over te verklaren’

Gilles De Coster maakte het Canvas-programma Procureurs. Maar hoe is hij als mens? Om deze 20 vragen te beantwoorden, had hij 19 minuten en 58 seconden nodig.

Welk nieuws heeft u recent bang of boos gemaakt?

Het gezever over kindergeld voor vluchtelingen, die daar een huis mee zouden kopen. Een schoolvoorbeeld van sluipende desinformatie. Dat het niet van een schertsfiguur als Dries Van Langenhove kwam, maar van de minister-president, is des te opmerkelijker.

Hebt u een concreet idee of voorstel om de wereld te verbeteren?

We mogen stoppen met meningen te verkondigen over zaken waar we niets van af weten. Het is echt oké om jezelf ergens onbevoegd over te verklaren.

Wat is uw grootste prestatie?

Die moet sowieso nog komen.

Wat is uw grootste mislukking?

Dat ik bepaalde mensen heb gekwetst die dat totaal niet hadden verdiend. En dat ik veel te veel heb geïnvesteerd in mensen die dat in de verste verte niet waard waren.

Hebt u al eens overwogen om te emigreren?

Constant. Niet omdat ik het hier niet tof vind. Maar het lijkt me zo verrijkend om een totaal andere cultuur te ontdekken. Helaas kan ik niets waarvoor een bedrijf mij zou expatriëren.

Aan welke jeugdherinnering bent u het meest gehecht?

Met mijn papa, mama, broers en zussen op het strand van Bretagne lopen en schelpen zoeken, bij laagtij. Ik moet een jaar of acht geweest zijn en het was een van de laatste vakanties met ons zessen, want daarna is mijn mama gestorven. Intussen hebben we er een huisje met de familie en zoeken we nog altijd naar schelpjes, maar nu met de kleinkinderen.

Doet u iets bijzonders voor het milieu?

Ik eet amper vlees en gebruik zo weinig mogelijk plastic. Maar ik zit ook bijna elke dag in de auto en vaak in het vliegtuig. Aan consequent gedrag zal ik niet overlijden.

Wat is het ergste wat u over uzelf op sociale media hebt gelezen?

Vermoedelijk kwam dat van een trol die zich vrolijk maakte over mijn relatiebreuk.

Praat u weleens tegen uw huisdier?

Ik had het nooit verwacht, maar ja. Hier loopt sinds kort een kitten genaamd Jos en ik praat er constant mee. Hij kan me heel goed aanstaren en afkeurend miauwen, dus hij heeft me al voor veel slechte ideeën behoed.

Van welke beslissing hebt u het meest spijt?

Eigenlijk doe ik niet aan spijt. Maar als ik toch iets moet bedenken: dat ik nooit aan de universiteit heb gestudeerd.

Hebt u het gevoel dat de jaren dertig terug zijn?

Over tien jaar is het zover. Maar ik hoop alleen in de letterlijke zin.

Welk kunstwerk – boek, film, muziek, schilderij… – heeft u het meest geraakt of gevormd?

In het oorlogsmuseum van Ho Chi Minhstad heb ik twintig minuten staan staren naar een foto van Amerikaanse piloot die zat te huilen na een missie waarin hij zijn beste vriend had verloren. De stoerheid lag volledig aan diggelen.

Waarover zou u meer willen weten?

Over heel veel. Maar ik besef dat je nooit te dicht bij je fascinaties mag komen, want dan verliezen ze hun magie.

Hoeveel geld geeft u jaarlijks aan goede doelen?

Duizend à vijftienhonderd euro.

Wat vindt u het moeilijkste aan de liefde?

Ik vind de liefde niet zo moeilijk.

Vindt u seks overschat?

Nee. We zijn ertoe geprogrammeerd, dus wie zijn wij om dat te overschatten?

Hoelang is het geleden dat u uw ouders hebt gezien?

Met de kerst zag ik mijn papa. Veel te lang geleden dus.

Doet u iets bijzonders voor uw gezondheid?

Ik probeer gezond te eten, drink niet veel en loop regelmatig. Maar ik zit ook graag in de zetel met een glas wijn en ik houd van lekker eten.

Zou u op de vlucht slaan als het oorlog wordt?

Ik zou heel graag zeggen dat ik kinderen zou redden uit brandende weeshuizen en in het verzet zou gaan. Maar ik ben er heilig van overtuigd dat je zoiets pas zeker weet als het je overkomt.

Wat hebt u geleerd in het leven?

Dat je altijd denkt dat je bijna volwassen bent en eindelijk zult weten wie je bent en wat je doet. Maar dat dat moment nooit komt. Ik ben 39 en zeg nog altijd: ‘later als ik groot ben’.