Een van de nieuw ontdekte wandelende haaien.
University of Queensland

Vier nieuwe soorten wandelende haaien ontdekt bij Nieuw-Guinea

Een internationaal team van onderzoekers heeft vier nieuwe soorten wandelende haaien ontdekt in de wateren voor de kusten van Noord-Australië en het eiland Nieuw-Guinea. De haaien zijn gemiddeld minder dan een meter lang en voeden zich met kleine vissen en ongewervelden. Ze gebruiken hun vinnen om bij laag tij in de riffen op hun prooien te jagen. 

De wandelende haaien werden ontdekt tijdens een studie van de University of Queensland in Australië, Conservation International, de Australische Commonwealth Scientific and Industrial Research Organisation (CSIRO), het Florida Museum of Natural History, het Indonesische Instituut voor Wetenschappen en het Indonesische Ministerie voor Mariene Zaken en Visserij. 

Doctor Christine Dudgeon van de University of Queensland zei dat de haaien met hun sierlijke patronen de toproofdieren zijn in de riffen tijdens laagtij, wanneer ze hun vinnen gebruiken om in zeer ondiep water te wandelen. 

"Met een lengte van gemiddeld minder dan een meter vormen wandelende haaien geen gevaar voor mensen, maar hun vermogen om milieus met weinig zuurstof te doorstaan en te wandelen op hun vinnen, geeft hen een opmerkelijk voordeel tegenover hun prooien, kleine schaaldieren en weekdieren", zei ze. 

"Deze unieke kenmerken delen ze niet met hun naaste verwanten, de bamboehaaien of met minder verwante haaien in de orde van de bakerhaaien, waartoe ook de wobbegongs en de walvishaaien behoren."

De vier nieuwe soorten verdubbelen bijna het aantal nu bekende wandelende haaien van het geslacht Hemiscyllium tot negen soorten.  

Dudgeon zei dat de haaien in de kustwateren rond het noorden van Australië en het eiland Nieuw-Guinea leven, en hun eigen afzonderlijke gebied innemen.   

Een epaulethaai, een eerder ontdekte soort wandelende haai, kruipt op een strand in Queensland in Australië.
Mrpbps/Wikimedia Commons/CC BY-SA 2.0

Mitochondriaal DNA

"We hebben de verwantschap tussen de soorten ingeschat door vergelijkingen te maken tussen hun mitochondriaal DNA, dat doorgegeven wordt langs moederskant. Dit DNA codeert voor de mitochondriën, wat de delen van de cel zijn die zuurstof en voedingsstoffen omzetten in energie voor de cellen", zei Dudgeon.

"De gegevens suggereren dat de nieuwe soorten ontstaan zijn nadat de haaien weggetrokken zijn uit hun oorspronkelijke populatie, genetisch geïsoleerd zijn geraakt in nieuwe gebieden en zich ontwikkeld hebben tot nieuwe soorten", zei ze. 

"Mogelijk zijn ze verhuisd door te zwemmen of door op hun vinnen te wandelen, maar het is ook mogelijk dat ze meegelift zijn op riffen die naar het westen zijn gegroeid over de punt van Nieuw-Guinea, zo'n twee miljoen jaar geleden."

"We denken dat er nog meer soorten wandelende haaien zijn die wachten op ontdekking", zo zei Dudgeon.

Ze zei dat verder onderzoek wetenschappers zou helpen om beter te begrijpen waarom het gebied tot de meest biodiverse mariene gebieden ter wereld behoort. 

De studie over de wandelende haaien is gepubliceerd in Marine and Freshwater Research van de CSIRO. Dit artikel is gebaseerd op een persbericht van de University of Queensland.

Een video van de University of Queensland over de wandelende haaien kan u hieronder bekijken: 

Meest gelezen