‘Ik heb kinderen, een huishouden, een eigen zaak en een acteercarrière. Ik kan me best een paar foutjes permitteren’

Van het trio is Kim Van Oncen – Saartje in ‘Dertigers’ – de meest bekende. Ze werkte zich in de schijnwerpers op sociale media, door te presenteren op ATV en Nickelodeon, én door met de zoon van gezondheidscoach Sonja Kimpen te huwen. Evelien Van Hamme (Tinne) en Ellen Verest (Nora) moeten het vooralsnog stellen zonder roemrijke schoonmoeder, maar verschenen, in tegenstelling tot Van Oncen, wel aan de start met een acteeropleiding.

Hoe groot is de druk om van seizoen twee een even groot kijkcijfersucces te maken?

Kim Van Oncen: “Druk zou ik het niet noemen. Bij het begin van het eerste seizoen lagen de verwachtingen – daar moeten we niet onnozel over doen – eerder laag. Sommige tv-recensenten stonden al klaar om ons met de grond gelijk te maken: ‘Waar komen ze nú mee af op Eén?’”

Evelien Van Hamme: “‘En met allemaal onbekende acteurs? Oeioei...’ Het voelde heerlijk toen ze moesten toegeven dat het publiek ‘Dertigers’ wel kon smaken. Dat is de reden waarom we nu geen druk voelen, denk ik: we zweven nog altijd door het succes van het eerste seizoen.”

Van Oncen: “Dat is voor een groot stuk de verdienste van onze regisseur Wim (De Smet, die ook de Ketnet-reeks ‘D5R’ regisseerde, red.). Hij zag een gat – een realistische fictiereeks voor en door dertigers – en is erin gesprongen.”

Van Hamme: “‘Dertigers’ is Wims kindje. Hij ademt en leeft de reeks al drie jaar.

“Misschien mag ik het niet zeggen, maar ik doe het stiekem toch: ik vind dit seizoen nog beter geworden dan het vorige. Iedereen kent de personages nu, waardoor Wim de verhaallijnen wat dieper kon uitwerken. We hebben met de ploeg al zestien afleveringen bekeken. Ze stellen niet teleur.”

Van Oncen: “Ik had na elke aflevering het gevoel: ik wil nóg. Ik kon niet stoppen met kijken. Terwijl ik perfect wist wat er zou komen: ik heb het verdorie zelf gespeeld!”

Van Hamme: “Ik heb vorige week nog moeten huilen om Tinne. Hoe gek is dat?”

Van Oncen: “Voilà. Daaraan zie je hoe geloofwaardig je haar speelt.”

Van Hamme: “Of hoe naïef ik ben, het is maar hoe je het bekijkt (lacht).”

De recensent van De Standaard vond dat jullie stonden te spelen met een naturel die we in dit soort fictie nog niet vaak hadden gezien.

Ellen Verest: “Gewoon gewóón doen, dat was Wims voornaamste regieaanwijzing: ‘Zeg het zoals je het zelf zou zeggen.’ Er is wel een script, maar daarin wordt voortdurend geschoven en gewijzigd.”

Van Hamme: “Dat was een andere vorm van acteren dan ik gewend was. Vroeger zat ik thuis tekst te blokken, maar met zinnen vanbuiten leren red je het niet bij ‘Dertigers’. Op de set moet je voortdurend bij de pinken blijven. Er is weinig houvast.”

Verest: “Je moet goed uitgeslapen zijn, dat is waar.”

Van Oncen: “Op den duur had ik in de gaten dat Wim het met opzet deed. Na een paar takes van dezelfde scène gooide hij de boel wat om. Alles om ons zo naturel mogelijk te laten spelen.”

Had jij het gevoel dat je zonder acteerervaring met een achterstand aan ‘Dertigers’ begon?

Van Oncen: “Ik ben blij dat je het vraagt. In het acteerwereldje vinden sommigen het frustrerend dat ik zogezegd uit het niets opeens hier sta. Heb je geen opleiding, dan ben je minderwaardig. Of nee: dan verdíén je het niet om succes te hebben. Onlangs liep ik een geschoolde actrice tegen het lijf op één of ander evenement – nee, ik ga niet zeggen wie. Ze zei me vlakaf dat wat ik nu meemaak, niet meer is dan een lucky shot: ‘Dat blijft niet duren.’”

Verest: “Wow!”

Van Oncen: “Maar Evelien en Ellen, toch ook twee geschoolde actrices, hebben allebei op de set de tijd genomen om die onzekerheid uit mijn hoofd te praten. Daar ben ik ze ontzettend dankbaar voor. Want natuurlijk was ik onzeker! Als je de avond voor je eerste keer op de set nog snel even de anderen googelt en hun cv’s leest, doe je het een beetje in je broek.”

Begrijp je de frustratie van acteurs met een opleiding?

Van Oncen: “Ergens wel. Ze hebben er misschien lang voor moeten studeren. Maar ik heb het ook niet voor niks gekregen. Ik heb veel edelfiguratie en reclamespots gedaan. Ik heb het vak ook moeten leren in de schaduw voor ik de kans kreeg om in de zon te gaan staan. Maar dat zien mensen natuurlijk niet.”

Kassa van Delhaize

Evelien, jij volgde de toneelopleiding aan het RITCS. Halen theateracteurs hun neus niet langer op voor een simpele soap?

Van Hamme: “De tijden zijn veranderd. Hier en daar kreeg ik wel een mindere reactie. Eén regisseur zei me hoe jammer hij het vond dat ik voor ‘Dertigers’ had gekozen. Maar als hij me zo’n goeie actrice vond, waar was hij dan al die jaren toen ik op zoek was naar een rolletje? Mijn theaterwerk was opgedroogd, er kwam niks meer. Als anderen hun neus willen ophalen voor ‘Dertigers’, dan is dat prima. Maar ik wilde gewoon spelen. Net als iedereen wilde ik fier kunnen zijn op mijn job. En het is mooi meegenomen dat ik mijn werk nu kan tonen. Die 680.000 kijkers passen niet in een klein theaterzaaltje.”

Verest: “Mijn parcours is nog een tikje anders. Ik kom uit een vrij klassiek gezin. Kiezen voor kunst als job werd niet meteen aangemoedigd. Met kunst verdien je je boterham niet, die gedachte. Ik heb mijn willetje toch doorgedreven en ben dramatische kunsten gaan studeren, maar als een soort back-up heb ik ook een diploma als therapeute behaald. Daarin kreeg ik meteen een mooie jobaanbieding en voor ik het wist, was ik zes jaar aan de slag in de hulpverlening. ‘Dertigers’ was één van de eerste audities die ik nadien deed.

“Een mens is niet gemaakt om maar één ding te doen. Op dit moment werk ik nog altijd als creatief therapeute, werk ik als salesverantwoordelijke bij internationaal muziektheatergezelschap Theater Tol, en geef ik simulatietrainingen. Dan ga ik langs bij bedrijven en speel ik klantensituaties na met de werknemers en werkgevers.”

Van Oncen: “En tussen al die bezigheden door probeert ze soms nog wat te slapen.”

Verest: “Als het even kan, ja (lacht). Het is soms verschrikkelijk druk, maar tegelijk geeft het me ook rust.”

Van Hamme: “Ik heb een eigen vzw waarmee ik workshops geef aan bedrijven en groepen. Met acteren alleen red je het niet. Dan krijg je gaten, niet alleen in je agenda, maar ook in je portefeuille.”

Jij houdt er ook meerdere jobs op na, Kim, de ene al mondainer dan de andere. In Kapellen run je al dertien jaar samen met je broer een supermarkt.

Van Oncen: “Mensen schrikken ervan als ze het horen. Alsof een job in de Delhaize niet bij me past.”

Van Hamme: “Kim die een paar winkeldieven achternazit? Ik zie het zo voor me.”

Van Oncen: “Doe ik soms ook. Geen taak is mij vreemd in de supermarkt. Behalve charcuterie snijden: ik ben heel onhandig met die machine. Maar de bakkerstoog heeft geen geheimen voor me. Tegenwoordig doe ik vooral het personeelsbeleid – we hebben veertig werknemers – en hou ik me bezig met de organisatie achter de schermen. Dat is meer dan genoeg, zeker sinds ‘Dertigers’ erbij is gekomen. Maar elke zondag kun je me nog achter de kassa vinden.”

Wedden dertigers graag op meerdere paarden tegelijk?

Van Oncen: “Ik heb vooral kicks nodig, ook al ga ik eraan kapot. De avond voor ik weer iets nieuws ga proberen, moet ik bijna overgeven van de stress. Dan vraag ik mijn man: ‘Waarom doe ik dit ook alweer?’ Maar de volgende dag slaag ik erin die knop om te draaien en dan is het één en al adrenaline. Had ik alleen mijn winkel, dan was mijn leven te vlak. Ik heb pieken nodig.”

Van Hamme: “Ik heb dat ook: ik wil uitdagingen. Stel je voor dat elke dag hetzelfde zou zijn. De gedachte alleen al maakt me ongelukkig. Alsof je elke dag een droge boterham moet eten.”

Van Oncen: “Verandering van spijs, ik snap dat.”

Maar jullie lijken wel alles te willen.

Van Oncen: “Het is waar: wij dertigers houden te veel ballen in de lucht. Soms heb ik het gevoel dat ik te veel tabbladen tegelijk heb openstaan.”

Van Hamme: “Dertiger zijn betekent plannen. Dat is onze grootste strijd.”

Verest: “Tijd hebben voor je werk, je lief, je vrienden... Het is zo’n uitdaging om die puzzel te leggen. Mijn lief is ook freelancer. Soms zien we elkaar dagenlang niet. Het is nog niet zo erg dat we onze afspraakjes met de agenda’s erbij moeten plannen, maar soms scheelt het niet veel. Onze kerstboom heeft vier weken in een doos in de woonkamer gelegen, wachtend tot één van ons een halfuurtje tijd had. Of we trekken de koelkast open: léég. Tja, wat doe je dan?”

Deliveroo? Xander De Rycke tweette na jullie eerste aflevering: ‘Ik vind ‘Dertigers’ niet herkenbaar, want dat volk komt constant buiten.’

Van Hamme: “Hilarische tweet, maar ik kom echt nog wel buiten. Er zijn vast dertigers die overleven op Deliveroo en hun huis amper verlaten, maar wie zou daar nu 24 afleveringen lang naar willen kijken?”

Van Oncen: “Ik kom ook nog wel buiten, maar met twee kleine kinderen gebeurt dat met mate. Nu geniet ik ervan hoe ánderen buitenkomen. Dan hengel ik naar de straffe verhalen van Evelien, die nog single is: ‘En? Wat heb je dit weekend gedaan?’”

Verest: “Wij teren op jouw spannende leven, Evelien.”

Op haar spannende Tinder-verhalen? Als single dertiger ben je bijna verplicht te tinderen.

Van Hamme: “Tinder is niet echt mijn ding, al heb ik het wel gedaan. Sinds kort staat het trouwens weer op mijn telefoon.”

Van Oncen (slaakt een kreetje van verrukking)

Van Hamme: “Rustig, Kim, rustig. Ik had via een vriendin gehoord dat een getrouwde vriend op Tinder zat. Ik ben even detective gaan spelen om hem te ontmaskeren, maar het bleek een vals profiel te zijn.”

Van Oncen: “Maar nu je toch weer op Tinder zit, kun je net zo goed even rondkijken?”

Van Hamme: “Ja, jij hebt me gezegd: je moet die hele app niet deleten, gewoon omdat er een paar eikels tussen zitten.”

Al veel dates met eikels gehad?

Van Hamme: “Dat valt mee, maar ik heb al wel mijn portie ongemakkelijke gesprekken gehad. Dan stuurt een zekere Steven: ‘Hey!’ Waarop ik antwoord: ‘Hallo, Steven.’ Niks meer, tot twee dagen later, opnieuw: ‘Hey.’ Kijk, dan is mijn goesting over.

“Ik vind het gewoon niet leuk om mensen te swipen, omdat ik zelf ook niet graag beoordeeld word op mijn uiterlijk. Ik word al mottig van het idee dat mannen mij op dit moment aan het swipen zijn. Iedereen toont op Tinder alleen maar de mooiste foto’s van zichzelf. Alhoewel: je hebt verbazend veel mannen die met een vis op de foto staan, ergens aan de rand van een vijver. Daar snap ik niks van. Doe mij maar gewoon een toog, waaraan ik iemand in levende lijve kan leren kennen. Dan is de vibe meteen duidelijk en hoef ik geen vage boodschappen vol apen-emoji’s te ontcijferen.

“Ik wil niet te hard bezig zijn met relaties. Ik zie wel wat er op mijn pad komt. Anders ga ik mezelf alleen maar ongelukkig maken.”

Verest: “Ik was nagenoeg mijn hele twintigerjaren single en ik probeerde, net als Evelien, niet te hard op zoek te zijn. En plots was die ene er toch.”

Nekpamper

Gert Verhulst onthulde op tv dat je ooit nog samen was met James Cooke.

Verest: “Dat was een gênant momentje bij ‘Gert Late Night’. Ik had gevraagd het niet ter sprake te brengen, maar Gert heeft zijn eigen handleiding. Maar goed, zo erg is het niet. Veel valt er ook niet over te vertellen. James en ik zaten samen in de opleiding dramatische kunsten en toen zijn we even een koppel geweest. Ik vond hem een fijne jongen en hij was er toen nog van overtuigd dat hij hetero was.”

Schrok je toen hij na jullie relatie voor de mannen koos?

Verest: “Nu weet ik dat hij toen al zoekende was, maar op dat moment had ik daar geen benul van. Ik was nog heel jong. Mensen vragen me: hoe heb je dat niet kunnen zien? Maar de James van toen was niet de James van nu. Toen onze relatie op de klippen liep, heb ik afgezien. Maar ik ben nooit verdrietig geweest omdat hij een man verkoos boven mij. Had hij voor een andere vrouw gekozen, dan was de pijn even groot geweest.”

Van Oncen: “Misschien maken oudere generaties er een punt van als je ex opeens voor hetzelfde geslacht blijkt te vallen, maar voor ons, dertigers, maakt dat toch niet uit?”

Verest: “Absoluut. Je gaat als koppel uit elkaar om een bepaalde reden en bij ons was de reden toevallig dat James besefte dat hij op mannen viel. Intussen kijken we er allebei met een glimlach op terug. We zien elkaar nog geregeld en dat is altijd fijn.”

Van jullie drieën heb jij het meest gesettelde leven, Kim.

Van Oncen: “Ik geniet van Eveliens verhalen, maar ik ben blij dat ik me niet meer met daten en al dat gedoe moet bezighouden: ‘Zal hij sms’en? Moet ik nu meteen een sms terugsturen of wacht ik beter even?’ Ik dacht altijd dat ik bindingsangst had, dat een vaste relatie me nooit zou lukken. Maar dat hele probleem vloog de deur uit toen ik mijn man Niels leerde kennen. Het ging vanzelf, zonder nadenken.

“Niels heeft me wel moeten overtuigen. Hij is heel aantrekkelijk, waardoor hij er een beetje als een player uitziet. Toen hij me benaderde, dacht ik eerst: wat denkt die wel? Dat er ‘stommerik’ op mijn voorhoofd staat geschreven? Hij heeft moeten bewijzen dat hij het meende. Dat hij er zo goed uitzag, werkte dus niet in zijn voordeel. Maar toen al de rest bleek te kloppen, dacht ik: oké, dat mooie neem ik er wel bij (lacht).”

En Sonja Kimpen als schoonmoeder?

Van Oncen (lacht): “Kennelijk spreekt Sonja tot de verbeelding, maar ze is een heel normale schoonmoeder. Ze zit echt niet aan de kersttafel te roepen dat ik gezonder moet eten. Door haar programma ‘Je bent wat je eet’ zijn mensen wel ontzettend nieuwsgierig naar wat voor eten er bij ons op tafel komt. Het valt me op hoe vaak ze in onze winkelkar zitten te turen. Of dan staan we in de frituur en vraagt er iemand: ‘Mag dat wel van Sonja?’ Ja, wij eten weleens een frietje. En mijn dochter van 4 maanden eet écht nog geen sla.”

Deze zomer stond je zes weken na je bevalling alweer op de set.

Van Oncen: “Dat lijkt erg snel, maar zo voelde het niet. Ik heb zes weken lang intens geknuffeld, gemoederd en genoten. Daarna namen mijn man en ouders het tijdens het werk van me over. Stella heeft me niet moeten missen – ik haar wel. Ik ben een echte moederkloek. Ze mogen me alles vragen, maar als mijn zoon een dansje moet doen op school, dan sta ik er. Waarna ik soms meteen weer in mijn auto moet springen voor mijn volgende opdracht.”

Verest: “Mijn vriend en ik hebben beslist dat we geen kinderen willen. Als je dat luidop zegt, kijken mensen nog altijd heel raar.”

Van Oncen: “Schat, ik slaap drie uur per nacht: ik snap het helemaal. Vannacht heeft Stella me uit mijn slaap gehouden met een nekpamper.”

Verest: “Een wát?”

Van Oncen: “Ken je dat niet? Dat is als de kak tot in hun nekje hangt en je niet genoeg hebt aan je twee handen om het allemaal op te kuisen.

“Weet je wat de voornaamste les is die ik als dertiger heb geleerd? Dat je maar beter lief kunt zijn voor jezelf. Zoals ik al zei: ik slaap drie uur per nacht. Ja, ik vergeet vaak dingen. Ja, mijn kind stond al weleens zonder onderbroek aan de schoolpoort. En ja, deze week stond ik de hond te roepen, terwijl ik hem twee minuten voordien nog had binnengelaten. Vroeger voelde ik me schuldig over elk foutje. Nu denk ik: foert. Ik heb kinderen, een huishouden, een eigen zaak, een acteercarrière. Ik kan me best een paar foutjes permitteren. Als ik nu tien minuten te laat kom op de set, dan denk ik: ik heb mijn tanden gepoetst, mijn haar is gewassen en ik ben máár tien minuten te laat. Goed gedaan, Kim!”

Verest: “Als dertiger heb ik ook geleerd om vaker nee te zeggen. Ik ben een pleaser en wil altijd goed doen voor iedereen. Maar nu weet ik dat het oké is om af en toe te zeggen: ‘Nee, vanavond wil ik in mijn zetel liggen en een macaroni uit de supermarkt in de oven schuiven.’ Dat is ook prima.”

Van Oncen: “Van die vreselijke fomo (fear of missing out, de voortdurende angst om iets te missen, red.) die we hadden als twintiger, zijn we nu wel verlost.”

Kersen en slagroom

Kim, bij jullie eerste dochter Pippa werd een hartafwijking vastgesteld tijdens de zwangerschap. Ze werd geboren zonder een schijn van kans. Is je jeugdige zorgeloosheid dan in één klap weg?

Van Oncen: “Een kind verliezen verandert je als mens. Het zal altijd een deel zijn van wie ik ben en het blijft pijnlijk, maar ik heb niet het gevoel dat ik nu anders in het leven sta. Ik ben er de mens niet naar om in verdriet te blijven hangen. Ik wil het niet minimaliseren. Ik heb liggen huilen in de zetel, en 15 december zal altijd een vreselijke dag blijven. Maar ik weet intussen dat er na die 15de ook weer andere dagen komen.

“Ik ben bevallen van Pippa twee weken voor ik auditie ging doen voor ‘Dertigers’. Opeens was die casting zo relatief. Ik denk dat ik daar een zekere nonchalance moet uitgestraald hebben, waarvan de regisseur dacht: dat matcht perfect met de nonchalante Saartje.”

Terwijl je nonchalance meer te maken had met verdriet.

Van Oncen: “Vooral met onverschilligheid. Als je net bent bevallen van een doodgeboren kind, dan wordt al de rest even bijzaak. Je kunt me nu zweverig vinden, maar ik geloof ergens wel dat Pippa heeft bijgedragen tot de ongelooflijk fijne dingen die ik nu meemaak. In zekere zin heeft zij hiervoor gezorgd.”

Heeft het lang geduurd voor je weer vrolijk kon zijn?

Van Oncen: “De dokter wilde me een maand thuis houden, maar het was de drukke kerstperiode en ik kon het me absoluut niet permitteren om niet in de supermarkt te zijn. Ik zag het als een voordeel: thuis kwamen de muren op me af. Daar had ik me misschien langer gewenteld in mijn verdriet. Maar achteraf kwamen wel nog wat onverwerkte dingen naar boven, moest ik vaststellen. Je kunt fases van een rouwproces uitstellen, maar ooit halen ze je in. Bij mijn bevalling van Stella, bijvoorbeeld. Toen pas besefte ik hoe opgelucht ik was. Ik bleef maar herhalen: ‘Ze is gezond.’

“Er zijn in het leven zoveel belangrijke dingen. Voor mij staat mijn carrière of die ene, ultieme rol niet bovenaan. Dat ik nu al maanden op wolkjes loop, heeft niet te maken met seizoen twee van ‘Dertigers’. Mijn man en kinderen zijn mijn grote geluk. Mijn rol in ‘Dertigers’ en alle fijne dingen die daarbij komen, zijn alleen maar extra kersjes op mijn al perfecte taart.”

Van Hamme: “Wij zijn jouw slagroom.”

Verest: “Het is een harde wereld, maar dat wist ik al vóór ik dertiger werd. Krijg ik dan een kans als deze, dan maakt het niet uit wat anderen ervan vinden. Je m’en fous.”

Van Hamme: “Loslaten wat anderen over je denken, dat leer je inderdaad als dertiger. Als twintiger was ik nog zo hard aan het zoeken en aan het worstelen. Nu heb ik rust gevonden. Ik ben gelukkig met hoe mijn leven nu loopt. Laat al de rest maar komen.”

Een derde seizoen?

Van Oncen: “Euh...”

Verest: “De goesting is er. Laten we het daarop houden.”

© Humo