MNM-dj Tom De Cock schrijft open brief over VRT-staking: ‘De VRT is meer dan het bescheiden percentage misnoegde werknemers’

Als het tegendeel in je krant staat, koop je beter een andere. Want de VRT staakt niet. Maandag staken de vakbonden. De VRT is véél meer dan dat mysterieuze, eerder bescheiden percentage misnoegde werknemers. Misschien boeit het verschil je niet, want we hebben er een zootje van gemaakt. Maar voor wie voorbij de steekvlammen toch de waarheid wil begrijpen: het leven zoals het is op de VRT.

Wie is de VRT dan wel?

Ik werk samen met een veertigtal collega’s elke dag met hartstocht voor MNM, één van de radiozenders (de beste, puur objectief gezien) van jouw openbare omroep. Onze gemiddelde leeftijd zal ongeveer 30 zijn, en we zijn een veelkleurig zootje: vast in dienst, korte contracten, interim, freelancers met en zonder langlopend contract, betaalde stages, misschien een enkele jolig benoemde ambtenaar. De vakbond hebben we hier nog nooit gezien. En dat gaat prima zo. Er zijn veel verdiepingen op de VRT zoals die van ons.

Of toch; de vakbond moet hier ooit wél eens geweest zijn. Er hing jaren terug een flyer van ACOD aan de lift: ‘Weg met 5 to 9, wij willen terug 9 to 5 werken!’. Ik heb die van de muur getrokken en weggegooid. Respect voor wie effectief 9 to 5 werkt, maar geen enkele radio- of televisiezender ter wereld kan zo functioneren. Die pieken en dalen maken onze job net zo spannend en scherp. Lekker flex onze zin doen: zo werken wij hier het liefst. Sorry, ACOD!

Waarom hoor je ons niet?

Die flyer was belangrijker dan ik dacht. Deze week blijkt dat je alléén een stem in het debat hebt als je #Team9to5 bent. Een stille meerderheid (!) van creatieve, vaak jonge en best tevreden collega’s kan alleen maar toekijken hoe er ook uit hun naam geroepen, geweigerd en gestaakt wordt. Terwijl het nieuws over de tweestrijd aan de top van de VRT ons vooral verveelt, en echt, heus, eerlijk waar niet rechtstreeks raakt. We zijn het gewend om efficiënt te werken en gaan ervan uit dat er ook na de volgende besparingsronde koffie uit de automaat zal komen. We horen al jaren politici allerlei ranzige meningen over de VRT verkondigen, maar er heeft er nog nooit eentje woorden in mijn mond of die van mijn redactie gelegd. We hebben de CEO’s en directeurs het voorbije decennium zien komen en gaan, onder allerlei omstandigheden, maar daar draaiden we geen plaatje minder door.

We voelen ons op onze zevende verdieping nooit bedreigd of belaagd. Dat is geen naïviteit, dat is volwassen rust, ervaring en kalmte. En een stevige dosis bescheidenheid: onze klanten hebben geen boodschap aan gekakel over onszelf, die hebben het vaak al lastig genoeg. Wij zijn er voor hen, ook als het wat moeilijker gaat.

Zijn we dan niet boos?

Natuurlijk lezen we ook kranten, en horen we wel eens iets waaien in de wandelgangen. We wéten wat de stand van de VRT vandaag is. De tijd tikt genadeloos richting nieuwe beheersovereenkomst, en de messen in het Vlaams Parlement zijn inderdaad geslepen. Natuurlijk zouden wij ook graag geen enkele collega en geen enkel programma moeten inleveren. Maar de discussie moet nog beginnen. Ons bedrijf had al maanden ideeën kunnen aandragen en een slimme campagne kunnen voeren, maar kwam – voor zover ik weet – nog niet verder dan een volstrekt visieloze visietekst. Het nieuwe omroepgebouw dat toch stilaan een noodzaak wordt (hallo gestoorde klimaatregeling), komt er voorlopig ook niet. Onze directie is al twee maanden geamputeerd. De publieke opinie en de pers zijn verdeeld over wat voor openbare omroep ze willen, maar de lat ligt alleszins zeer hoog. Netflix en andere Disney-Plussen kruipen likkebaardend dichterbij.

Wat willen we dan wél?

Met die feiten kan je nog heel anders aan de slag dan blind om je heen schoppen. Vakbond, directie én politiek: I’m talking to you. Er is sinds Bert De Graeve niet meer zoveel nood geweest aan vertrouwen, constructiviteit, professionalisme en vooral: een topproduct voor onze miljoenen kijkers, luisteraars en surfers. Een degelijke langetermijnstrategie voor een kanjer van een openbare omroep in een veranderende wereld. Met aan tafel alleen mensen die weten waarover ze spreken, of ze nu Paul, Peter of Bumba heten. Op basis van feiten en plannen, niet van geruchten. Met uitgestoken handen naar de mediasector, de politiek en de burger. Laat maar komen, wij hebben zin in innovatie en evolutie, en als ons een redelijke golf wordt aangeboden, surfen wij mee!

En net nu draaien we onze zenders op zwart. Of op Thuis, want dat wil natuurlijk geen enkele vakbondsman missen. Zonder dat één van onze klanten begrijpt wat we nu precies vragen of willen. Zonder dat we zelf begrijpen wat we vragen of willen.

#Team5to9 en ik staken maandag niet. Onze zender wordt gekaapt. Dus wij timmeren – vrijwillig – vanuit mijn woonkamer vol overgave door aan de VRT van dinsdag. Sorry voor de overlast, en tot dan!

Tom De Cock, MNM DJ

PS (1) Ik schreef dit stuk nadat Henk Decorte dat als eerste durfde, waarvoor hulde.

PS (2) Dit is één, persoonlijke mening. Er zijn er vast nog andere, even waardevolle.

PS (3) Ik kijk uit naar die van jou, maar laat ons warm zijn voor elkaar.