Volgens Roel Wauters in De Morgen komen nieuwe verkiezingen inderdaad steeds dichterbij. En dat is door toedoen van Paul Magnette. Die dacht dat de angst voor nieuwe verkiezingen CD&V zou doen plooien en dat de partij paars-geel zou opgeven. Maar Magnette misrekende zich. Volgens De Morgen brengen nieuwe verkiezingen ons op nieuw terrein. ‘Behalve dat de radicalen waarschijnlijk nog meer gaan winnen, vallen de resultaten niet te voorspellen.’ Maar vooral: ook al zou de PS winnen bij nieuwe verkiezingen, met wie gaan ze daarna onderhandelen?

Ook Gazet van Antwerpen kijkt naar de PS-voorzitter. Kris Vanmarsenille verwijt hem dat hij een ontzettend dedain toont voor de politieke situatie in Vlaanderen en voor de penibele financiële situatie van ons land. Zij vermoedt dat er inderdaad nieuwe verkiezingen gaan komen ook al wil niemand die – behalve Vlaams Belang. ‘Maar telkens weer de kiezer bevragen biedt geen oplossing als je hem telkens weer hetzelfde voorlegt’, schrijft ze. Verkiezingen kunnen de kaarten dan alleen nog slechter leggen. Vanmarsenille vraagt de partijen daarom vooral een plan. ‘Een plan dat tegen 2024 perspectief biedt op een betere organisatie van het land. Zo’n plan zou het vormen van een regering gemakkelijker kunnen maken.’

In Le Soir is Béatrice Delvaux haast opgelucht dat de paars-gele piste nu voorgoed opgeborgen is. De PS en N-VA zijn gewoon niet compatibel, schrijft ze. Laat ons er dan geen tijd meer aan verspillen. ‘Een regering kan met verschillende formules worden gevormd maar niet door twee tegenpolen bij mekaar op te tellen.’

Isolde Van Den Eynde kijkt in Het Laatste Nieuws nog even naar CD&V want paars-geel is dus dood. De krant wil weten van CD&V of de partij alsnog in een Vivaldi-coalitie met paars en groen stapt of niet. Maar eigenlijk weet Het Laatste Nieuws het al. ‘De knop is omgedraaid. Draaiboeken voor verkiezingen worden bijgewerkt. De communicatieslag is keihard begonnen.’

In Het Belang van Limburg ziet Indra Dewitte geen andere optie dan verkiezingen. Zeker nu zelfs de eeuwige optimistische Koen Geens de handdoek gooit. ‘Wanneer de politiek de laatste fractie van geloofwaardigheid overeind wil houden, zal ze de moed moeten hebben om de kiezer opnieuw in de ogen te kijken.’

‘Niemand weet het nog’ titelt Het Nieuwsblad. Nieuwe verkiezingen dan maar. Peter Mijlemans verwacht er weinig heil van. ‘Vervroegde verkiezingen lossen het probleem van wederzijds wantrouwen tussen de partijen en die egelstelling van het eigen grote gelijk niet op.’

Volgens De Tijd zit de formatie nu in een complete impasse. Deze crisis is iets nieuws aan het worden, zegt de krant: een regimecrisis. Nieuwe verkiezingen zullen niet meer over migratie, klimaat en pensioenen gaan, schrijft Bart Haeck. ‘Ze zullen gaan over het functioneren van België zelf, over staatsstructuren, over het onvermogen van politieke partijen en over het politieke systeem zelf.’

In La Libre Belgique wil Francis Van den Eynde niet meedoen aan het spelletje zwartepieten. ‘Dit is een falen van alle politici. Van een politiek systeem dat buiten adem is. Van instellingen die al zo vaak hervormd zijn dat ze blokkeren.’ Maar daarom moeten we ons nog niet overgeven aan de extreme partijen, hoopt hij. Want er zijn veel zaken in ons land die wel werken. De gewesten en gemeenschappen bijvoorbeeld. Toch ziet ook hij voor het federale niveau geen andere oplossing dan verkiezingen. ‘En démocratie, il ne faut pas avoir peur des élections.’

Karel Verhoeven ten slotte constateert in De Standaard dat paars-geel finaal dood is. Magnette neemt er de verantwoordelijkheid voor. CD&V krijgt nu het mes op de keel. Ofwel Vivaldi ofwel verkiezingen. Daarbij staat misschien niet het voortbestaan van ons land op het spel, schrijft Verhoeven, maar de particratie. ‘Het partijlandschap is danig versnipperd geraakt, maar de natuurlijke selectie wordt tegengehouden door de riante partijfinanciering en de manier waarop alle partijen zich via benoemingen met de macht verweven. (...) Zonder radicaal nieuwe ideeën, of een uitdager à la Macron, zou het een democratisch pijnlijke kaalslag kunnen worden.’