Dimitri Verhulst werd valselijk beschuldigd van verkrachting: ‘Dit was een doodvonnis op zich’

“Er werd om mijn uitlevering gevraagd omdat ik iemand verkracht zou hebben.” Met die woorden brengt Dimitri Verhulst in Humo voor het eerst een van zijn donkerste periodes publiek ter sprake. Die gaat terug tot de zomer van 2015. De vrouw die hem twee jaar eerder het Waalse Huccorgne had doen inwisselen voor het Zweedse Göteborg, diende toen klacht in tegen de schrijver. Hoewel ze volgens hem vals was, vormde haar beschuldiging voor hem een kolossaal probleem. “De verdachtmaking was al een doodvonnis op zich, als ze in de openbaarheid kwam. Het is geen pathetiek, ik geloof oprecht dat dat het einde van mijn carrière had kunnen betekenen”, vertelt hij. 

Verhulst geeft toe dat hij een paar keer overwoog om zichzelf van het leven te beroven, net zoals sp.a-politicus Steve Stevaert deed in datzelfde jaar, na een gelijkaardige beschuldiging. “Ik heb de lafste keuze gemaakt: ik liet drank en drugs beslissen over mijn leven.”

Details over de zaak licht Verhulst niet toe. Hij laat enkel weten dat hij, op aanraden van bevriend advocaat Walter Van Steenbrugge, op een zondag uiteindelijk een zeven uur durend verhoor in Gent liet afnemen. “Je wordt daar geportretteerd als een immens gruwelijk wezen. Je moet er wel tegenin gaan, maar je beseft meteen ook dat je niets hebt: er was geen derde bij”, zegt hij daarover. 

De zaak werd uiteindelijk geseponeerd. Verhulst wist evenwel zelf lange tijd niets daarvan. De communicatie van het Zweedse gerecht was blijkbaar zo gebrekkig dat hij niet wist of hij na opnames van het VPRO-programma Made in Europe nog uit het land zou wegraken.

Over de Zweeds-Bulgaarse vrouw voor wie Verhulst een relatie van twaalf jaar verbrak, sprak hij eerder al in interviews. Vandaag doet hij haar af als een mythomane, een fantaste. De vrouw zou hem ook verschillende dreigmails hebben gestuurd en maakte ook dat de auteur op boekenbeurzen beschermd moest worden door bodyguards in burger. “Ik heb de prijs betaald voor mijn gebrek aan mensenkennis en mijn naïviteit”, zegt hij daarover. 

Dat Verhulst nu zelf over de valse beschuldigingen spreekt, heeft te maken met zijn nieuwe werk Onze verslaggever in de leegte. Ongedateerde dagboeken waarover hij ook uitgebreid in het Humo-interview vertelt. De dagboeken zijn een verslag van zelfvernietiging. Verhulst vertelt daarin hoe hij zichzelf verdooft met drank, drugs en seks. “Ik besef dat niemand nog naar mij zal kijken zoals hij of zij dat vorige week deed. Ik zal een andere schrijver geworden zijn: voortaan draag ik dit stigma.” 

Heeft u vragen over zelfdoding, dan kan u terecht op het telefoonnummer 1813 of op www.zelfmoord1813.be.