Men grijpt werkelijk elke gelegenheid aan om ook elkaars communautaire praalwagens de gracht in te rijden

Er zijn mensen die denken dat de aarde niet rond is maar meer gelijkt op een frisbee. Zo iemand was Mike Hughes, die afgelopen weekend aan zijn voortijdig einde kwam toen zijn zelfgemaakte raket, waarmee hij wilde bewijzen dat de aarde een rand heeft waarvan men kan afvallen, na een halve minuut reddeloos uit de hemel viel. Mike was een aimabel type en laat, volgens de New York Times, twee kinderen achter. Gelukkig werden zijn laatste momenten opgenomen voor een programma van Discovery Channel, dat geheel waarheidsgetrouw Homemade Astronauts gaat heten.

Door krampachtig zijn gelijk te willen halen, eindigde hij uiteindelijk als krater in de woestijn bij San Bernardino, in Californië. De man haalde bij ons de kranten niet. Dat lijkt me logisch, want die stonden vol paginagrote beschouwingen en prachtige foto’s van het Schandaal van Aalst, waar een hele stad krampachtig zijn gelijk wilde halen voor de ogen van de wereldpers.

Ik denk niet dat de burgemeester dit voor ogen had, toen hij Aalst wilde voortstuwen in de vaart der volkeren: dat voordeel van de twijfel wil ik hem wel geven. Steeds harder krakend in al zijn voegen stond hij de hyena’s te woord, daarbij tegelijk een nieuwe taal uitvindend, ergens tussen Aalsters patois en steenkolenengels in.

De beelden van die persconferentie zijn ook ongeveer het grappigst wat er in Aalst gebeurde afgelopen weekend; geen praalwagen, maar een pruilmondje, met iemand die het onuitlegbare moest blijven uitleggen, gevangen als hij zat tussen het gezond verstand en de volgende gemeenteraadsverkiezingen, die een wandelingetje in het carnavalspark dreigen te worden voor uiterst rechts. Mooi ook hoe de man helemaal alleen de kastanjes uit het vuur moest blijven halen, terwijl ook Open Vld en CD&V in het stadsbestuur zitten. Solidariteit in goede en kwade dagen: die tijd is in de politiek al lang voorbij.

Met de gekende aanleg voor overdrijving stortten media zich met volle kracht op het schouwspel: ramptoeristen met een livestream. Daarop uitgeregende mensen in alle maten en gewichten die op de een of andere wijze een mop wilden uitbeelden maar daar niet altijd helemaal in slaagden. Daar zijn praalwagens ook niet geschikt voor, de nuance verdwijnt en de mop, als ze er al is, sneuvelt in piepschuim en te veel bier. De buitenlandse morele verontwaardiging was groot.

Boven de hoofden van de getraumatiseerde Ajuinen werd dan nog een robbertje partijpolitiek gekissebist, na de strenge reprimande van onze tijdelijke eerste minister. Men grijpt werkelijk elke gelegenheid aan om ook elkaars communautaire praalwagens de gracht in te rijden. Vanavond wordt de pop van carnaval verbrand. Woensdag gaat iedereen een vastenkruisje halen. Alles blijft bij het oude. En Mike Hughes blijft dood.