Tenacious D in Vorst: slappe start, briljante finale ★★★☆☆
Het publiek in een uitverkocht Vorst was gretig, maar Tenacious D had tijd nodig om de vlam in te pan te krijgen. Het Amerikaanse tweetal begon met hun jongste plaat Post-Apocalypto. Die speelden ze integraal van achter een doorschijnend doek, met daarop handgetekende projecties. Pas toen dat doek verdween en Jack Black naar voren hoste was het concert écht vertrokken.
“En dan nu onze greatest hits!”, riep Black. Je voelde een zucht van opluchting door Vorst Nationaal trekken. Want die 45 voorafgaande minuten waren (te) lang geweest. Post-Apocalypto was oorspronkelijk een YouTube-series van handgetekende filmpjes (te vergelijken met South Park), die eind 2018 verzameld werden op een plaat. Vorst kreeg projecties van ruimtetuigen en moordende vrouwen te zien, tweekoppige honden en een robot uit de toekomst. Donald Trump Jr. bleek intussen president en het Witte Huis werd (uiteraard) bewaakt door leden van de Ku Klux Klan. Uiteindelijk overwonnen de twee helden al het kwaad. De afwisseling van filmpjes met stukken dialoog en songs van achter een doek zorgden voor afstand tussen band en publiek. Er kwam nooit vaart in. Even goed als Tommy of The Wall, Jack Black? Helaas, nee.
Uitbarstende vulkaan
“Be you angels? Nay. We are but men. Rock!” Tenacious D had er beter aan gedaan meteen met de deur in huis te vallen. Vanaf het moment dat ‘Rize of the Fenix’ werd ingezet, veranderde Vorst in een uitbarstende vulkaan. Zo hongerig waren de fans voor dit tweede concert van het tweetal in ons land (na de AB vijf jaar geleden). Jables (zoals Black zich graag laat noemen) vertelde dat hij elke dag aan ons Belgen had gedacht: “Niet alleen aan jullie wafels en frieten. Jullie zijn zo sexy!”
Geen enkele andere band kan een plastic saxofoon of een blokfluit bespelen en er mee weg komen. Jack Black (die afgelopen weekend zestien jaar samen vierde met zijn echtgenote Tanya) wil graag vermageren. Aan zijn buik was het hem niet aan te zien, maar de zingende filmster sprong, danste en rockte zich wél tot hij baadde in het zweet.
Als Tourist LeMC een troubadour is, dan zijn deze twee de hofnarren in het koninkrijk van de rock.
Rockende hofnarren
Crowdsurfers en een heuse moshpit, op de tonen van twee akoestische gitaren? Heerlijk om zien. Als Tourist LeMC een troubadour is, dan zijn deze twee de hofnarren in het koninkrijk van de rock. Het zijn lang niet de meest briljante snarenplukkers, hun driekoppige backingband is ook niet ‘de beste van de wereld’. Maar Kyle Gass en Jack Black hebben meer charisma dan de volledige Ultratop 50 samen. ‘Dude (I Miss You)’, solo ingezet door Jables, was een klein kampvuurmoment. Waarna Vorst zich helemaal schor zong met ‘Kickapoo’. Al snel volgde ‘Tribute’, ingezet op een podium vol rook. Het blijft hun diamant: fonkelend, onverslijtbaar. Je zag de twee frontmannen genieten en tegelijk denken hoe het mogelijk was dat ze zo massaal werden toegezongen. De uitgesponnen solo’s van hun backingmuzikanten aan het einde van ‘Double Team’ hadden niet gehoeven. Dan liever ‘Fuck Her Gently’, dat werd opgespaard tot spitant slotakkoord.
Slap begin, uitstekend tweede deel, heerlijke finale. Een compacter concert met minder poespas had iedereen meteen bij het nekvel gegrepen en de aandacht nooit gelost. Nu trok je toch met gemengde gevoelens de zaal uit.
