‘Vastgehouden, gedrogeerd, verkracht’: waarom Duffy jaren uit de picture verdween

Haar laatste post op sociale media? Uit 2017. Haar laatste muzikale wapenfeit? Een titelsong voor Legend, een actiefilm uit 2014. Maar de fans gaven niet op. Elke foto, emoticon of woord kon een teken van leven zijn. Ze moest en zou terugkeren. En inderdaad, het hitwonder achter Well, Well, Well liet afgelopen dinsdag van zich horen. Op een volledig nieuw Instagram-account deelde ze een emotionele tekst die moet verklaren waarom ze zich de afgelopen jaren buiten de schijnwerpers plaatste. 

Meer uitleg geeft Duffy niet. De zangeres zelf roept in haar Instagram-post op tot respect voor haar en haar naasten. Een gesproken interview zou ‘binnenkort’ volgen. 

Ook in 2008 veroorzaakte Duffy een mediastorm toen ze verkondigde dat ze de druk van het sterrendom niet aankon. Ze miste het om terug Welsh te spreken in het kleine dorpje waar ze opgroeide of te wandelen op de stranden. Maar ze wou niet verdwijnen, want dat kon ze haar fans niet aandoen. The Guardian schreef rond die tijd dat ze het pad van Amy Winehouse leek te bewandelen. “Hopelijk maakt ze zichzelf niet van kant”, klonk het.

Diezelfde prees haar eerder dat jaar de hemel in. “De nieuwe Amy Winehouse”, werd ze vanwege haar debuutalbum Rockferry genoemd. De muzikale gelijkenissen waren inderdaad treffend. Net als bij Winehouse, zat er in Duffy’s stem en teksten iets doorleefd dat je niet meteen zou verwachten van een 24-jarige.

Soul

Nochtans is soulmuziek niet meteen het exportproduct van Nefyn, het kustdorpje in Wales waar ze opgroeide. Aan de universiteit van Chester leerde Duffy de kneepjes van het vak met een opleiding muziekproductie. Daar kreeg ze te horen dat ze zangeres kan worden. Die woorden brachten haar tot bij Jeanette Lee, een producer bij het Londense Rough Trade Records. De platenmaatschappij, die later ook Arcade Fire onder haar vleugels zal nemen, verhuisde Duffy naar Londen. 

Op 3 maart 2008 lanceerde Duffy zich dan eindelijk richting de sterren. Rockferry, de naam van het stadje waar haar opa opgroeide, belandde in alle internationale hitlijsten. Er werden wereldwijd zeven miljoen exemplaren van verkocht. Het album leverde haar ook een Grammy voor Beste popalbum op. In de rest van het jaar stond Duffy op alle grote festivals en mocht ze ook het voorprogramma van Coldplay verzorgen. Haar carrière leek definitief gelanceerd.

Maar als ze in 2010 haar tweede album loste, leek die bubbel te barsten. Endlessly stond vier weken in de hitlijst van het Verenigd Koninkrijk, maar verkocht landelijk amper 300.000 albums. Enkele maanden later pakte de krant The Daily Mirror uit met het nieuws dat Duffy stopt vanwege de slechte verkoopcijfers. Het bericht werd wereldwijd overgenomen, maar nooit bevestigd door de zangeres zelf.

Na een reeks van afgelaste concerten in Dubai en Monaco, volgde er in 2011 plots een aankondiging voor een derde album. Daar bleef het ook bij, want het album zelf kwam er niet. Uiteindelijk verdween ze volledig van de muzikale kaart.

Nu lijkt er een verklaring te zijn voor bovenstaande gebeurtenissen. “Ik wou niet dat de wereld de droefheid in mijn ogen zag, dus gebruikte ik mijn stem ook niet om mijn pijn te uiten”, schrijft de zangeres nog in haar statement. Ze vraagt de lezers van haar bericht ook om er samen met haar een positieve ervaring van te maken. In het Verenigd Koninkrijk krijgt ze alvast veel steun. “Duffy’s statement houdt een spiegel voor”, zegt psychologe Nina Burrows in The Guardian. “Sommigen reageren door verschrikkelijke moppen te vertellen, anderen willen elk detail horen - maar sommigen van ons zullen zich oprecht afvragen hoe het leven eraan toegaat na zo’n ervaring te hebben meegemaakt.”