‘Ik wou gewoon normaal zijn, in een hokje passen’: hitwonder Mabel
Voor haar show op vrijdag in de Brusselse Botanique heeft Mabel een specialleke in petto. Uitgerekend deze week dropt de popster het nagelnieuwe nummer ‘Boyfriend’. En dat terwijl ze nog maar pas een volledig album met hits als ‘Don’t Call Me Up’ en ‘Mad Love’ had uitbracht. ‘Als tiener ben ik jarenlang sociaal angstig geweest.’
Ze werd ooit gelinkt aan acteur Robert Pattinson en rapper Not3s, maar daarover gaat haar pas verschenen single ‘Boyfriend’ (met catchy sample uit Blue Boy’s ‘Remember Me’) niet. Voor de rijzende ster aan het popfirmament zijn haar songs in de eerste plaats helend, voor zichzelf en de fans. Want de Britse Mabel komt van ver, voor wie haar teksten mag geloven.
“Mijn enige doel is dat mensen zich goed voelen over zichzelf, omdat ik weet wat het is om mezelf niet goed te voelen. Muziek kan zelfvertrouwen en empowerment geven.” Dat deed ze vorige zomer met een vrolijke hitsingle ‘Don’t Call Me Up’, waarin ze duidelijk afstand nam van een voorbije (niet nader genoemde) geliefde. Op ‘Boyfriend’ is ze eindelijk klaar voor iets nieuws.
Instant inspirational quote
Op haar eind vorig jaar verschenen debuutplaat High Expectations is Mabel nochtans ook oprecht expliciet over haar donkere gevoelens. Op ‘OK (Anxiety Anthem)’ zingt ze bijvoorbeeld: ‘It’s okay not to be okay / It’s okay if you feel the pain.’ Als een soort instant inspirational quote op Instagram. “I like that idea,” lacht ze. “Weet je, ik ben als tiener jarenlang sociaal angstig geweest. Dat heeft me depressief gemaakt, en daar was ik dan weer erg beschaamd over. Ik kon dit nummer alleen maar schrijven, omdat ik het geleefd heb. En pas vorig jaar ben ik me gaan realiseren dat depressie echt niets is om beschaamd over te zijn. Ik heb me met dit nummer erg kwetsbaar opgesteld. Maar toen ik geschreven had, viel er een enorme last van mijn schouders. Let op, ik heb nog altijd mindere momenten. Dat is nu eenmaal mens zijn. Daarom vind ik het normaal ook op sociale media te tonen wanneer ik alleen in bed lig en me niet goed voel. En zulke dieptepunten maken de hoogtepunten nu eenmaal beter.”
Neem nu The Tonight Show Starring Jimmy Fallon, de populaire Amerikaanse talkshow waarin ze in mei mocht aantreden. Doodzenuwachtig was ze, en ze voelde ze zich helemaal niet oké. Dus wat deed het popicoon in wording? Haar ouders meenemen: het ninetiesidool Neneh Cherry en Massive Attack-producer Cameron McVey. “In ons gezin worden werk en familie strikt gescheiden”, zegt ze. “Maar die keer had ik ze echt nodig om bij mij te zijn. Als angst optreedt, is dat als een klein stemmetje in mijn hoofd dat zegt: je kan dit niet, je bent hier niet goed genoeg voor. Dat stemmetje blijft. Maar goede ervaringen als Jimmy Fallon maken wel dat ik steeds vaker kan antwoorden: ‘oké stemmetje, ik hoor de negatieve dingen die je zegt, maar ik geloof je niet’.”
Is ze dan vandaag meer als de baseline op haar sportieve sweater, ‘Just Do It’? “Zoiets, ja. Mijn motto is: als het me angst inboezemt, moet ik het doen. Onlangs heb ik mezelf verplicht om naar een feestje te gaan, omdat ik al zo lang niet meer was buitengekomen. Sociale situaties maken me nog altijd ongemakkelijk, maar uiteindelijk werd het een leuke avond. Zie je wel! Dat heb ik nodig.”
Multiculturaliteit als troef
Wat is het beste advies dat haar muzikale ouders haar ooit gaven? “Mijn vader zei eens: ‘probeer enkel dingen te schrijven die iets betekenen voor jou’. En hij heeft gelijk. In deze sector krijg je als jonge zangeres vaak nummers aangeboden, zogezegde potentiële hits waar ik vaak niets mee heb. Dat weiger ik dus te doen, omdat ik wil geloven wat ik zing. En, zo zei m’n vader, noch geld noch roem zullen je dan ooit gelukkig maken.”
Haar moeder raadde dan weer aan om nooit te veranderen wanneer dat gevraagd wordt. “Op school ben ik zwaar gepest, als tiener had ik het moeilijk om me sociaal aan te passen. En vaak wanneer ze me voor de poort afzette, riep ze: ‘hey kid, don’t ever let them change you’. Vandaag betekent dat meer dan toen. Ik ben er altijd van overtuigd geweest dat ik moest veranderen om graag gezien te worden. En nu overvalt me succes, puur om wie ik ben.”
Want, zo vertelt Mabel, die groeipijnen hebben ook haar ouders ervaren. Zeker haar moeder, die opgroeide in een klein Zweeds dorpje, als dochter van een blanke moeder en een zwarte vader. “Vaak voelde ze zich anders, en dacht ze dat ze van alles moest doen om erbij te horen. Dat herken ik. Als kind heb ik me vaak nergens ‘bij’ gevoeld.”
Vandaag vindt ze haar diverse achtergrond net dat haar grootste muzikale sterkte. Zo is haar grootvader de Sierra Leoonse drumpercussionist Ahmadu Jah en haar stiefgrootvader - de pluspapa van Neneh Cherry - de Amerikaanse jazztrompettist Don Cherry. “Als kind kon mijn gemengde roots me erg verwarren”, bekent ze. “Ik wist niet wat ik was, ik wou gewoon normaal zijn, in een hokje passen. Zo’n label is als tiener erg belangrijk, maar nu beschouw ik mijn multiculturaliteit als een grote troef. Ik kan inspiratie putten uit veel verschillende plekken, en zo ontstaan er frisse dingen.”
28/2 in Botanique (uitverkocht)
Album High Expectations en single ‘Boyfriend’ zijn uitgegeven bij Polydor Records
Lees ook
Geselecteerd door de redactie
